كرونيسم سازماني و نامرئي‌شدن كاركنان: تبيين نقش ميانجي نقض قرارداد روان‌شناختي در سازمان‌هاي دولتي

زمينه و هدف: نامرئي‌شدن كاركنان، بحراني است كه اكثر سازمان ها به ويژه سازمان هاي دولتي با آن روبرو هستند. هدف اين پژوهش، بررسي تأثير كرونيسم سازماني بر نامرئي‌شدن كاركنان با نقش ميانجي نقض قرارداد روان‌شناختي در سازمان هاي دولتي استان لرستان بوده است.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي بوده كه در زمره پژوهش هاي توصيفي از نوع هم‌بستگي قرار مي گيرد. جامعه آماري پژوهش، تعداد هزاروسيصدوسي‌ويك نفر از كاركنان اداره‌هاي كل ستادي استان لرستان مستقر در شهر خرم‌آباد بودند كه از اين ميان، نمونه اي به تعداد دويست‌ونودوهفت نفر، به‌روش طبقه اي از ميان آن‌ها انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي پژوهش، از پرسش‌نامه هاي كاركنان نامرئي محمدياري و همكاران (1396)، نقض قرارداد روان‌شناختي رابينسون و موريسون (2000) و كرونيسم سازماني آراسلي و تامر (2008) استفاده شده است. پايايي پرسش‌نامه ها با روش آلفاي كرونباخ، به تأييد رسيده است. در اين پژوهش، براي تحليل داده هاي پژوهش، از الگوسازي معادله‌هاي ساختاري و نرم افزار پي‌ال‌اس استفاده شده است.يافته ها: يافته هاي پژوهش، نشان داد كه كرونيسم سازماني از طريق نقض قرارداد روان‌شناختي، اثر مثبت و معني داري بر نامرئي‌شدن كاركنان در سازمان هاي دولتي استان لرستان داشته است.نتايج: هنگامي كه كاركنان، بي عدالتي و تبعيض ناشي از كرونيسم سازماني را درك كرده و عدم تعادل بين تلاش ها و پاداش هاي خود را احساس مي كنند، بي‌اراده تر و بي پاسخ تر شده و تمايلي به به‌كارگيري توان و انرژي خود، براي انجام وظايفشان نخواهند داشت و خودبه‌خود، براي ايجاد تعادل در قبال ناديده ‌انگاشته‌شدن توسط سازمان، به‌سمت نامرئي‌شدن حركت مي كنند.