ارائه مدل علّي نوآوري خدمات بانكداري الكترونيك بر اساس قابليت‌‌هاي پويا

در اين تحقيق سعي شد مدلي براي نوآوري خدمات بانكداري الكترونيك بر اساس قابليت‌‌هاي پويا ارائه گردد. روش تحقيق پژوهش حاضر، روش پژوهش تركيبي از نوع طرح متوالي اكتشافي است. جامعه آماري پژوهش حاضر، كارشناسان و خبرگان حوزه بانكداري الكترونيك هستند. در تحقيق حاضر رويكرد هدفمند در انتخاب نمونه كيفي تحقيق استفاده مي‌گردد. ابزار گردآوري داده‌ها در تحقيق حاضر، پرسشنامه دلفي و پرسشنامه تصميم‌گيري چند معياره بود. براي تحليل داده‌ها از دو تكنيك دلفي فازي و ديمتل فازي كمك گرفته شد؛ به نحوي كه با تكيه بر مباني نظري و تحقيقات تجربي انجام گرفته در حوزه نوآوري و قابليت‌‌هاي پويا، شاخص‌هاي مهم اين دو حوزه در ارتباط با بانكداري الكترونيك استخراج شد. نتايج دلفي فازي در نهايت 13 شاخص براي نوآوري خدمات و 17 شاخص براي قابليت‌‌هاي پويا به دست داد. شاخص‌هاي نوآوري خدمات و قابليت‌‌هاي پويا بر اساس مباني نظري، ذيل 11 معيار دسته‌بندي شده و در قالب مفهوم كلي وارد تحليل ديمتل فازي شدند. نتايج ديمتل فازي، معيارها را در دو گروه اثرگذار و اثرپذير دسته‎بندي كرد، به نحوي كه 6 معيار در گروه معيارهاي اثرگذار و 5 معيار به عنوان معيارهاي اثرپذير معرفي شدند. براين اساس، سازمان‌دهي مجدد سيستم ارائه خدمات، از بيشترين تاثيرگذاري، و مفهوم سازي، از ميزان تاثيرپذيري بسيار زيادي برخوردار است.