مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و زوج درماني به شيوه گاتمن بر صميميت زناشويي زوج هاي داراي تعارض زناشويي

Comparison of the effectiveness of couple therapy based on acceptance and commitment (ACT), and gottman’s couple therapy on marital intimacy among conflicting couples

صميميت به تعاملي ميان زوج ­هـا اشـاره دارد كه منجـر بـه احسـاس نزديكـي، عشـق و توجـه مي­ شود و تحقيقات نشان داده كه عاملي مهم در ايجاد رضايت زناشويي است. با وجود انتشار نتايج پژوهش­ هاي طولي گاتمن و همكارانش كه كارايي آن در بهبود متغيرهاي زوجي تأييد شده است، اما در جامعه مورد مطالعه و همچنين مقايسه اين درمان با درمان پذيرش و تعهد شكاف تحقيقاتي وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي زوج درمانگري به شيوه گاتمن و زوج درمانگري مبتني بر پذيرش و تعهد (اكت) بر صميميت زناشويي زوج هاي داراي تعارض زناشويي انجام شد. روش: بر اساس طرح آزمايشي "پيش ­آزمون – پس ­آزمون با پيگيري" 18 زوج مراجعه ­كننده به مراكز مشاوره شهر سردشت، با استفاده از پرسشنامه صميميت زناشويي تامپسون و واكر (1983) و اعمال ملاك­ هاي ورود و خروج، به عنوان نمونه انتخاب شده و به شيوه گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه قرار گرفتند. گروه اول در جلسات زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد (باخ و موران، 2008) و گروه دوم در جلسات زوج درماني به شيوه گاتمن (برگرفته از گاتمن و گاتمن، 2017) شركت داده شد. در مقابل، گروه گواه آموزشي دريافت نكردند. براي تحليل داده ­ها از تحليل واريانس مختلط استفاده شد. يافته­ ها: نتايج پژوهش بيانگر وجود تفاوت معنادار در متغير نزديكي عاطفي، رضايت زناشويي، و صميميت زناشويي زوجين هر دو گروه مداخله نسبت به گروه گواه بود (0/05< p)، اما در متغير از خودگذشتگي، تفاوت معني داري بين ميانگين گروه اكت با گروه گواه مشاهده نشد (0/05

Marital intimacy refers to the interaction between couples that leads to feelings of closeness, love and attention, and research has shown that it is a importanat factor in creating marital satisfaction. Despite the publication of the results of gottman’s longitudinal research, that proved the effectiveness in marital variables, there is a research gap in the study population as well as a comparison of this treatment with the acceptance and commitment therapy. Aims: The purpose of this research was to comparing of comparing the effectiveness of Gottman’s couple therapy and acceptance and commitment couple therapy (ACT) on marital intimacy in distressed couples. Methods: Based on the pilot plan that is “pretest-posttest with followup” selected 19 couples that referred to counseling centers in Sardasht, using the Thompson & Walker marital intimacy inventory (1983) and after the initial screening and applying the entry and exit criteria, they were randomly assigned to two experimental groups and one control group. First group participated in ACT sessions (take from Bach & Moran, 2008) and the second, participated in Guttman couple therapy sessions (based on gottman & gottman, 2017), but the control group did not receive training during this period. The data analyzed by mixed analysis of variance. Results: The results showed that there is a significant different between means both Gottman’s couple therapy and Act couple therapy with the control group in the variables of emotional closeness, marital satisfaction and total marital intimacy (p<0/05). but in the self-sacrifice, no significant difference was (p >0.05). Conclusion: Both approaches increase marital intimacy in couples, however, it seems that Guttman couple therapy is more effective than ACT couple therapy. It seems that boath therapies ca nbe used to enrich the relationships of conflicting couples