پديد آورندگان :
مرادي، ميترا دانشگاه علامه طباطبايي(ره) - گروه مشاوره، تهران، ايران , اسمعيلي، معصومه ، دانشگاه علامه طباطبايي(ره) - گروه مشاوره، تهران، ايران , كرمي‌قهي، محمدتقي دانشگاه علامه طباطبايي(ره) - گروه مشاوره، تهران، ايران
چكيده فارسي :
اميد به زندگي شاخصي آينده‌گراست كه اثري مثبت بر سلامتي و رفاه فرد دارد. با توجه به شرايط تنش‌زاي كنوني كه ناشي از فشارهاي رواني، اجتماعي و اقتصادي حاصل از كرونا است، ارائه الگويي بومي و جامع از گفتمان اميد به شدت ضروري است. سهم‌گذاري، الگويي بومي برگرفته از هستي‌شناسي اسلامي است كه در سه مؤلفه ي نگرشي، عملكردي و ارتباطي بيان شده است. پژوهش حاضر درصدد پاسخ به اين سؤال است كه الگوي گفتمان اميد با محوريت سهم‌گذاري چگونه است؟
هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسايي الگوي گفتمان اميد برمبناي سهم‌گذاري انجام شد.
روش: اين پژوهش با رويكرد كيفي و پارادايم تفسيرگرايي انجام گرفت. مشاركتكنندگان 16 مادر متأهل داراي حداقل دو فرزند بودند كه بين 10 تا 25 سال از ازدواج آن‌ها گذشته بود و از طريق نمونهگيري هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده‌ها از مصاحبه عميق (پاتر، 2012) استفاده شد و تجزيهوتحليل داده‌ها با استفاده از تحليل گفتمان و شناسايي مضامين اصلي (يورگنسن و فيليپس، 2002) صورت گرفت.
يافته ها: درتحليل داده‌ها‌ي حاصل از مصاحبه افراد سهم‌گذار 33 مضمون فرعي و 17 مضمون اصلي در گفتمان اميد استخراج شد، كه در نهايت منجر به شناسايي 6 بعد روايتي، شناختي، عاطفي، رفتاري، ارتباطي و زماني در گفتمان اميد گرديد.
نتيجه‌گيري: گفتمان اميد با محوريت سهم گذاري بيانگر روايت هاي مثبت و منسجم، عاطفه ي مثبت، ادراك شناختي مثبت با ذهن آگاهي و تفكر تعالي نگر، عمل گرايي، رشدگرايي، ارتباط گرايي و ديد مثبت و هدفمند در فرد اميدوار سهم‌گذار بود. شناخت عوامل مؤثر در اين گفتمان امكان اميدافزايي و شكوفايي فرد، خانواده و جامعه را فراهم مي كند
چكيده لاتين :
Hope in life is a futuristic indicator with a positive effect on health and well-being. Regarding the current tense situation resulting from the psychological, social and economic pressures of COVID-19, there is an urgent need to provide a local and comprehensive model of the hope discourse. Considering the fact that sharing is a native model derived from Islamic ontology, therefore, the present study seeks to answer the question of what is the sharing-based hope discourse model.
Aims: The present study aims at identifying the sharing-based hope discourse model.
Methods: The present research was conducted with a qualitative approach and an interpretive paradigm. Participants comprised 16 mothers married for 10-25 years with at least two children who were selected through purposive sampling. In-depth interviews were used to collect data (Potter, 2012). Data analysis was performed using discourse analysis and identification of key themes (Jorgensen and Phillips 2002).
Results: In analyzing the data obtained from interviewing sharing people, 33 sub-themes and 17 main themes were extracted in hope discourse, ultimately leading to the identification of 6 themes, namely, narrative, cognitive, emotional, behavioral, communication and time themes in hope discourse.
Conclusion: The sharing-based hope discourse expressed positive and coherent narratives, positive emotion, positive cognitive perception with mindfulness and transcendental thinking, action-orientation, developmentalism, being communicative and positive and purposeful vision in the hopeful sharing person. Recognizing the effective factors in this discourse lays the groundwork for increasing hope and prosperity of the individual, family and society.
