بدهي دولت و ساختار سرمايه شركت‌ها در ايران: آزمون فرضيه برون‌ راني مالي

Government Debt and Corporate Capital Structure: Testing of the Financial Crowding Out Effect Hypothesis

هدف اين مقاله بررسي رابطه بين بدهي دولت و تصميمات ساختار سرمايه شركت‌هاي بورسي در ايران طي دوره زماني 98-1390 با استفاده از رويكرد داده‌هاي تلفيقي است. نتايج نشان داد بين بدهي دولت و اهرم مالي (بر حسب هر دو ارزش دفتري و ارزش بازاري) شركت‌هاي بورسي ايران رابطه منفي و معنادار وجود دارد. البته ضرايب برآوردي نسبتا كوچك هستند. به عبارت ديگر، فرضيه برون‌راني مالي در شركت‌هاي بورسي ايران تاييد مي‌گردد. هم‌چنين، نتايج نشان داد شركت‌هايي كه از اندازه بزرگ‌تر و سودآوري بالاتري برخوردارند، بيش‌تر به تغييرات بدهي دولت واكنش نشان مي‌دهند. به عبارت ديگر، هر چه اندازه و سودآوري شركت‌ها بيش‌تر باشد، اثر برون‌راني مالي بزرگ‌تر است. بر اساس نتايج، پيشنهاد مي‌شود، مديران شركت‌ها در مواجه با سياست‌هاي بدهي دولت، راهبردهاي تنوع درآمدزايي و سودآوري را در اولويت شركت قرار دهند.

This paper examines the relationship between government debt and corporate capital structures (financing choices) for firms listed in Tehran stock market, during 1390-98. The results show that the there is a negative and significant relationship between government debt and corporate capital structure (financial leverage), although the estimated coefficient is relatively small. In other words, we can conclude that the financial crowding out effect is confirmed in Iranian companies. Also, the results show that corporate with larger size and more profitable are more likely to react to changes in government debt. In other words, if corporates have larger size and more profitability, then the financial crowding out effect is greater. Hence, the key conclusion is corporate managers should prioritize revenue diversification and profitability strategies in the reaction to government debt policies.