پديد آورندگان :
عبدلي يارآباد، بهمن دانشگاه فردوسي مشهد - گروه زبان‌شناسي، مشهد، ايران , عليزاده، علي دانشگاه فردوسي مشهد - گروه زبان‌شناسي، مشهد، ايران , رضايي، والي دانشگاه اصفهان - گروه زبان‌شناسي، اصفهان، ايران
كليدواژه :
نظريه بهينگي , نحو ترازمند , مبتداسازي ضميرگذار , فارسي
چكيده فارسي :
بررسي زبان فارسي در چارچوب هاي زايشي و نقشگرا و نيز شناختي فراوان صورت گرفته است. اين درحالي است كه اين رويكردها در تبيين تغييرات ساختي و ايجاد ساختهاي نشاندار ازقبيل مبتداسازي به مشكل خورده اند. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي ساخت مبتداسازي ضميرگذار در چارچوب نظريۀ بهينگي است. پژوهش پيش‌رو مبتني‌بر روش توصيفي ـ تحليلي است و پيكرۀ مورد بررسي ما گونۀ گفتاري زبان فارسي را شامل خواهد شد. مقاله حاضر ميكوشد نشان دهد كه در ايجاد ساخت مبتداسازي ضميرگذار در زبان فارسي محدوديتهايي اعمال ميشوند كه ترتيب مرتبه بندي آنها صورت يا صورتهاي بهينه را مشخص ميسازد. در سازماندهي چنين محدوديتهايي از عناصر سازندهاي به نام مشخصه ها و واحدهاي مفهومي استفاده ميشود كه ويژگي مقوله هاي دستوري از قبيل موضوع يا مقوله هاي گفتمان ـ نقشي ازقبيل مبتدا هستند. يافته هاي پژوهش نشان ميدهد كه با كاربرد محدوديتهاي تقدم، مجاورت و وفاداري از يك سو و مشخصه ها يا واحدهاي مفهومي از سوي ديگر، در تجزيه و تحليل نمونه هاي زبان فارسي ميتوان به نتايج مطلوبتري در تبيين چنين ساختهايي رسيد. به بيان ديگر، ثابت شده است كه ترازمندي نحو ابتدا، ميتواند انگاره سازي ساخت مبتداسازي ضميرگذار فارسي را به‌نحو مطلوب به‌دست دهد و جايگزيني براي چارچوب هاي نحوي باشد كه براساس ساخت سلسله‌مراتبي عمل ميكنند. همچنين، نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مشخصههاي [موضوع]، [نو بودن]، [دربارگي] و [تقابل] در ايجاد ساخت مبتداسازي ضميرگذار موضوع در زبان فارسي نقش مهمي ايفا ميكنند. علاوه براين، تخطي از محدوديت هاي مربوط به فاعل و مبتدا به بهينه نبودن ساخت مبتداسازي ضميرگذار منجر ميشود.
چكيده لاتين :
Researchers have variously investigated Persian in generative, functional, and
cognitive frameworks, although, failed to account for some structural changes and the
emergence of marked structures such as Left dislocation. The main goal of this article
is to investigate left dislocation based on Optimality Theory. The present research is
based on the descriptive-analytical method, and our corpus will include spoken
Persian. The present paper aims to show that some constraints can be applied to form
left dislocation in Persian, while ranking of the constraints represents the optimal
form/forms. The constriants are based on constructional uints of Featurs and
Conceptual Units which are properties of grammatical categories such as argument, or
discourse-functioal ones, such as topic. The results show that applying the constraints
of precedence, adjacency, and faithfulness on one side, and more features or
conceptual units on the other side, the applied theory can further result in appropriate
analysis of Persian cases. In other words, Syntax First Alignment has proved to be a
promising framework for modeling Persian Left dislocation and can offer an
alternative for syntactic frameworks based on hierarchical structure. The results, also,
indicates that the features of [NEW], [ABOUT], and [CONTRAST] have key roles in
Persisn Argument Left Dislocation. In addition, violating the constraints of Subject
and Topic brings about unoptimality.
