حكمراني؛ چشم اندازي دو گانه

No Title

يكي از نكات مهمي با چشم انداز حكمراني؛ توجه به خود مسئله حكمراني به عنوان يكي از كليدواژه هاي اصلاح اداره امور است به عبارت ديگر تا يكي دو دهه قبل سياستگذاران بيشتر در مورد آن سياستهايي كه وضعيت اقتصادي، سياسي و فرهنگي جامعه را بهبود مي دهد، با هم گفتگو ميكردند. اما چندين سال است كه با برجسته تر شدن مفهوم Governanceو حكمراني، فضاي تحليلي تغيير كرده است به اين معنا كه به خود نهاد سياستگذاري و اجراي سياست ها بهعنوان دو ركن اصلي حكمراني توجه مي شود و يك درنگ نسبت به اينكه همه مسائل را نبايد از دريچه سياست هاي بيروني ديد رخ داده است بلكه جهت گيري بدين سمت است كه خود قابليت هاي حكمراني، ظرفيت هاي حكمراني، توانمندي اجراي تدابيري كه در حكمراني اتخاذ ميشود، بالا بردن كيفيت تصميمات در نظام حكمراني و مقولات آن مانند حل مسئله تعارض منافع داخل نظام حكمراني مواردي است كه در اين زيرمجموعه موردبحث و گفتگوي جديد قرار گرفته است و به نظر مي رسد در چشم انداز آينده هم پررنگتر از قبل خواهد شد، بنابراين همين بازگشت به خويشتن و نگاه كردن به خود دستگاه سياستگذار و اجراي سياستها به نظرم نكته بسيار مهمي است كه احتمالاً چشم انداز سال هاي آينده را هم به خودش مشغول خواهد كرد. ...

No abstract