اثر تمرين تناوبي شديد و كوركومين بر پراكسيداسيون ليپيدي، هموسيستئين و فعال‌سازي كاسپازي در مغز موش‌هاي صحرائي در معرض آرسنيك

زمينه و هدف: در مورد تاثير توام تمرين و كوركومين بر آثار سمي آرسنيك در مغز، اطلاعات اندكي موجوداست. اين تحقيق با هدف بررسي تأثير تمرين تناوبي شديد (HIIT) و مصرف كوركومين بر مالون دي آلدهيد (MDA)، نيتريت، هموسيستئين و بيان كاسپازهاي 3، 8 و 9 مغز موش هاي صحرائي تحت مواجهه با آرسنيك به اجرا درآمد. روش‌تحقيق: در اين مطالعه تجربي، تعداد 48 سر موش صحرائي نر به شش گروه شامل آرسنيك+تمرين، آرسنيك+كوركومين، توام (آرسنيك+تمرين+ كوركومين)، آرسنيك، كنترل اتانول و كنترل آب مقطر تقسيم‌‌ شدند. آرسنيك به مدت 6 هفته روزانه از طريق آب آشاميدني با دوز پنج ميلي‌گرم بر هر كيلوگرم وزن بدن و كوركومين روزانه با دوز 15 ميلي‌گرم بر هر كيلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ خورانده شد. تمرين HIIT به مدت شش هفته با تكرار پنج روز در هفته، مشتمل بر 60 دقيقه تمرين تناوبي در هر جلسه (هر تناوب شامل چهار دقيقه دويدن با شدت 9085 درصد vVO2max و دو دقيقه ريكاوري فعال با شدت 60–50 درصد vVO2max) به اجرا درآمد. از روش‌هاي الايزا، وسترن بلات و واكنش هاي اسيد تيوباربيتوريك و‌گريس به ترتيب براي اندازه گيري هموسيستئين، بيان كاسپازها، غلظت MDA و نيتريت مغزي استفاده شد. داده‌ها با روش  تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معني‌داري 05/0 p تحليل شدند. يافته‌ها: مواجهه با آرسنيك، سبب افزايش بيان كاسپازهاي 3، 8 و 9 و مقدار MDA و هموسيستئين مغز شد (05/0 p). هر سه مداخله شامل تمرين، كوركومين و يا اثر توام آن ها در مقايسه با گروه كنترل معمولي، افزايش MDA مغزي ناشي از آرسنيك را برطرف كرد (05/0 p)، ولي موجب اصلاح كامل افزايش هموسيستئين نشد (05/0 p). از طرف ديگر، بيان كاسپازهاي 8 و 9 مغز، تنها در گروه توام به سطوح مشابه با گروه كنترل معمولي رسيد (05/0 p). نتيجه‌گيري: مواجهه با آرسنيك مي‌تواند به افزايش هموسيستئين، پراكسيداسيون ليپيدي و فعال‌شدن مسيرهاي دروني و بيروني آپوپتوزيس در مغز موش ها منجر شود. با اين كه انجام تمرين، مصرف كوركومين و اثر توام آن ها، از پراكسيداسيون ليپيدي مغزي ناشي از آرسنيك جلوگيري كرد، ولي در مورد ساير متغيرها، فقط در گروه‌هاي مصرف كوركومين اثرات مفيد قابل ملاحظه اي مشاهده شد. همچنين اثر آرسنيك بر افزايش فعاليت مسيرهاي داخلي و خارجي آپوپتوزيس مغز، فقط در گروه توام به طور كامل مهار گرديد. با اين حال، به دليل پاره اي محدوديت ها و كمبود تحقيقات انساني، به بررسي‌هاي بيشتر نياز است.