چارچوب انتخاب كارگزاران در نظام اسلامي(مطالعه موردي: دوران حكومت داري پيامبر اسلام، اميرالمومنين و امام مجتبي(ع))

انتخاب كارگزار براي واگذاري ماموريت‌هاي كلان در جامعه اسلامي همواره از دغدغه‌هاي مهم جامعه بوده است. اين مسئله سابقه‌ي طولاني از دوره‌ي پيمان عقبه‌ي مردم يثرب با پيامبر عظيم الشأن اسلام در تاريخ اسلام قابل بحث است. اميرالمؤمنين و حضرت امام حسن مجتبي عليهما‌السّلام نيز در دوران حكومت خود به صورت عملي با اين مسئله روبه‌رو بوده‌اند. بعد از تشكيل حكومت جمهوري اسلامي ايران اشتباه‌هاي مكرر در انتصابات كارگزاران روي داده است. در گام دوم انقلاب بيش از پيش ضرورت دارد تا نسبت به از بين بردن اين نوع اشتباه‌ها اقدام عملي گردد. به همين منظور تلاش شد تا با مراجعه به تراث مربوط به حضرات ائمه معصومين عليهم‌السّلام داراي سابقه حكومت، الگوي انتخاب كارگزاران استخراج گردد. براي نيل به اين هدف، از روش تحليل مضمون استفاده شده و با بررسي منابع اسلامي در دوران تصدّي حكومت معصومين عليهم‌السّلام، تعداد 220 گزاره‌ استخراج و كدگذاري شده است و از بطن اين گزاره‌ها، مفاهيم اصلي مقدمه‌ساز در گام اول و چارچوب انتخاب كارگزاران در گام دوم استخراج گرديد. حد سه‌شاخگيِ خواستن، دانستن و توانستن در چارچوب مذكور مبتني بر گزاره‌هاي مستخرج، مشخص شده‌اند كه تعريف هر يك از اين سه شاخه در يافته‌ها توضيح داده مي‌شود.