خرافه‌گرايي و ارتباط آن با برخي پارامترهاي اجتماعي در ميان زنان شهر بندرعباس

به‌رغم تحولات مدرن در چند دهة گذشته، خرافه‌گرايي به مثابه سازه‌اي اجتماعي همچنان در زندگي روزمرة برخي شهروندان حضور دارد و مبناي تصميم‌گيري و كنش‌ورزي است. شهر بندرعباس نيز از اين قاعده مستثنا نيست؛ ازاين‌رو هدف پژوهش حاضر مطالعة گرايش به خرافات و ارتباط آن با برخي پارامترهاي اجتماعي است. روش بررسي اين پژوهش پيمايش است و با بهره‌گيري از ابزار پرسش‌نامه، داده‌هاي تحقيق گرد‌آوري شده‌اند. براي تعيين حجم نمونه بر اساس جدول مورگان، چهارصد نفر از زنان هجده تا شصت‌سالة شهر بندرعباس به روش نمونه‌گيري تصادفي ‌طبقه‌اي انتخاب شده‌اند. طبق يافته‌هاي پژوهش، ميانگين گرايش به خرافات در حد متوسط به بالا (42.93 درصد) گزارش شده ‌است. بررسي متغيرهاي زمينه‌اي نشان داد سن تأثير تعيين‌كننده‌اي بر ميزان گرايش زنان به خرافات دارد؛ ولي نبود ارتباط ميان متغيرهايي همچون سطح تحصيلات و ميزان درآمد خانوار با ميزان گرايش به خرافات، نشان از فراطبقاتي و فراتحصيلي شدن اين پديده دارد. همچنين نتايج آزمون استنباطي فرضيه‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه رابطه‌اي ميان ازخودبيگانگي اجتماعي و گرايش به خرافات وجود ندارد؛ اما از سوي ديگر بين كنش عقلاني، دين‌داري، احساس امنيت اجتماعي و رضايت از زندگي زنان اين شهر با گرايش به خرافات، رابطة معكوس و معناداري وجود دارد.