راهبردهاي ايجاد انگيزش معنوي بر اساس لذت‌گرايي و رنج‌گريزي از ديدگاه قرآن ( با رويكرد سازماني)

دستيابي به معنويت سازماني نيازمند انگيزۀ معنوي در كاركنان است. مديران، براي ايجاد انگيزش معنوي در كاركنان، ناگزيرند به گرايش‌هاي دروني آنان توجه كنند؛ چراكه ارزش‌هاي معنوي با گرايش‌هاي انسان عجين است. هدف نخست اين جستار، تدوين بخشي از راهبردهاي قرآن در ايجاد انگيزش معنوي است كه از گرايش انسان به لذت‌جويي و رنج‌گريزي حاصل مي‌شود. نيز هدف دوم يافتن روش‌هاي مطلوب قرآني براي عملياتي كردن اين راهبردها در حد امكان است. در پژوهۀ پيش‌ رو كه از روش تفسير موضوعي استنطاقي استفاده مي‌گردد، به منظور استنتاج هر راهبرد و روش‌هاي اجراي آن، از الگوي منطقي«ويليام فرانكنا» بهره‌گيري مي‌شود. در اين الگو از دو نوع گزارۀ هنجارين و واقع‌گرا در يك فرايندِ استنتاج منطقي استفاده مي‌گردد. دستاورد كاربست الگوي روشي مذكور بر مبناي گرايش به لذت‌، استخراج راهبردهاي تبيين لذت‌بخشي معنويات، برجسته‌سازي لذت‌هاي اخروي، رعايت اصل لذت‌بخشي در انتقال مفاهيم معنوي و ارتقاي ذائقۀ لذت‌خواهي در كاركنان؛ و بر مبناي رنج‌گريزي، استخراج راهبردهاي انذار و تسهيل امور معنوي است.