الگوي ساختاري پيش‌بيني حل مسئله و كيفيت زندگي بر اساس مديريت زمان با نقش ميانجي ذهن آگاهي در مديران ناجا

زمينه و هدف: مديريت زمان به افراد كمك مي‌كند تا زندگي حرفه‌اي خود را سازمان‌دهي كنند. بااين‌حال، ادبيات موجود در مورد اينكه چگونه مديريت زمان منجر به نتايج مهمي مانند حل مسئله و كيفيت زندگي بهتر مي‌شود، چندان شفاف نيست. بنابراين هدف پژوهش حاضر پيش‌بيني حل مسئله و كيفيت زندگي بر اساس مديريت زمان با ميانجي‌گري ذهن آگاهي در مديران ناجا بود. روش: اين پژوهش، ازلحاظ هدف كاربردي و ازلحاظ روش توصيفي-همبستگي است. جامعه آماري، مديران ناجا شهر تهران در سال 1399 بودند كه از بين آن‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 73 نفر كه مايل و علاقه‌مند به تكميل و عودت پرسشنامه بودند، انتخاب شدند، سپس به پرسش‌نامه‌هاي ذهن آگاهي باير و همكاران (2006)، مديريت زمان كرمي مقدم (1377) كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (1996) و حل مسئله هپنر و پترسون (1982) پاسخ دادند. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها، از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار smsrtPLS نسخه دو استفاده‌شده است. يافته‌ها: مدل پژوهش از برازش خوبي برخوردار بود. تمام روابط مستقيم و غيرمستقيم معنادار بودند و مدل تأييد شد. مديريت زمان، ذهن آگاهي، حل مسئله و كيفيت زندگي را به‌صورت مثبت پيش‌بيني كرد. علاوه بر اين مديريت زمان باواسطه ذهن آگاهي نيز مهارت حل مسئله و كيفيت زندگي را پيش‌بيني كرد (0.05 P).نتيجه‌گيري: به‌منظور حل مسئله بهتر و افزايش كيفيت زندگي مديران در موقعيت‌هاي شغلي سخت مي‌توان بر مديريت زمان تأكيد نموده و تمهيداتي در جهت افزايش ذهن آگاهي مديران به كاربست تا بتوان در جهت برنامه‌ريزي و هدف‌گذاري مؤثرتر اقدام نمود.