بررسي متاستاز ميكروسكوپيك گردني در گردن مرحله N0 باليني در كارسينوم هاي سنگفرشي دهان

زمينه: متاستاز سرطان هاي راه هوايي و غذايي فوقاني به غدد لنفاوي گردن يكي از نگراني هاي متخصصين گوش و حلق و بيني است كه به عوامل مختلفي مانند اندازه تومور اوليه و انتشار آن وابسته است و از آنجا كه برنامه درماني درصورت وجود متاستاز از حالتي كه لنف نودهاي گردني درگير نشده اند متفاوت است، در مطالعه حاضر شيوع متاستاز مخفي گردني در بيماران با گردن مرحله N0 در كارسينوم هاي سلول سنگفرشي حفره دهان بررسي شد. روش كار: در اين مطالعه مقطعي تحليلي پرونده بيماراني كه تشخيص قطعي كارسينوم سلول سنگفرشي حفره دهان داشتند و از فروردين1390 تا پايان سال 1395 بستري بودند و اطلاعات مورد نياز مطالعه مانند سن، جنسيت، اندازه توده اوليه، محل ضايعه، T تومور، N باليني و پاتولوژيك جمع آوري و با نرم افزار SPSS نسخه 19 آناليز شد. در تمامي آزمون ها سطح معني داري آماري 0.05 درنظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين سني 02.14 ± 67.61 سال بوده و اكثريت بيماران را مردان تشكيل مي دادند. شايع ترين محل توده اوليه زبان بود و بيشتر بيماران در مرحله T3 قرار داشتند. ميانگين اندازه ضايعات 30.1±90.3 سانتي متر بود. 45% شركت كنندگان از نظر باليني گردن N0 داشتند كه اكثريت آن ها در بررسي پاتولوژيك نيز لنف نود متاستاتيك نداشتند. شيوع لنف نود متاستاتيك بين بيماران N0 باليني 30% بود و رابطه معني داري بين T تومور و N+ پاتولوژيك يافت نشد(422 /0=p). در بررسي ارتباط بين تعداد لنف نودهاي حاوي متاستاز مخفي و T تومور هيچ رابطه معني داري مشاهده نشد (P = 578.0) نتيجه گيري: در كارسينوم هاي سلول سنگفرشي حفره دهان شيوع لنف نود متاستاتيك گردني 30% بوده و به صورت معني داري با محل ضايعه مرتبط است درحالي كه ارتباطي با T تومور مشاهده نمي شود.