پيري سلولي زودرس در كندروسيت هاي جدا شده از غضروف انگشتان پلي داكتيلي در محيط حاوي سرم جنين گاوي در مقايسه با سرم انساني

زمينه. پيوند سلول هاي كندروسيت، يكي از روش هاي درمان ضايعات غضروف مفصلي است. براي پيوند كندروسيت ها نياز به جداسازي اين سلول ها از بافت و تكثير آنها در محيط كشت حاوي سرم هست. سرم ها به دليل داشتن فاكتورهاي رشد، براي رشد سلول ها به محيط كشت افزوده مي شوند. سرم جنين گاوي (FBS) در كشت سلولي استاندارد استفاده مي شود. اما پروتئين هاي گاوي موجود در FBS سيستم ايمني ميزبان را به خطر مي اندازد. بنابراين براي موارد باليني، جايگزيني سرم انساني به جاي FBS ضروري به نظر مي رسد. همچنين كودكان كندروسيت هاي با قدرت تكثير بالا نسبت به بالغين دارند. بنابراين در اين مطالعه اثر FBS و سرم خون جفت انساني روي مورفولوژي و بيان ژن هاي مرتبط با پيري سلولي كندروسيت هاي كودكان بررسي شده است. روش كار. كندروسيت ها، پس از جداسازي از نمونه هاي بافت غضروف افراد پلي داكتيلي، در محيط حاوي 10 درصد سرم FBS و سرم انساني تا پاساژ پنجم كشت داده شدند. سرم جفتي انساني از خون وريدي سمت جنيني جفت حاصل شد. مورفولوژي سلول ها در دو محيط رشد با ميكروسكوپ معكوس مقايسه شد. براي بررسي پيري سلولي، بيان نسبي ژن هاي IGF1 و p16 با استفاده از RTPCR real time انجام شد. يافته ها. تعداد كندروسيت ها در محيط حاوي FBS به طور قابل توجهي نسبت به گروه سرم انسان كاهش يافت. در محيط حاوي FBS، فنوتيپ هاي سلول ها در طي پنج پاساژ از دوكي به پهن تغيير شكل يافتند. بيان ژن هاي IGF1 و P16 در كندروسيت هاي رشد يافته در محيط حاوي FBS به طور قابل توجهي افزايش يافته است و اين افزايش در مورد P16 معني دار بود. نتايج مورفولوژيكي با نتايج RT-PCR مطابقت داشت. نتيجه گيري. سرم جفت انساني مزايايي مانند سرعت تكثير بيشتر كندروسيت هاي انساني، پيشگيري از پيري سلولي و مشكلات ايمونولوژيك در استفاده از كندروسيت هاي كشت داده شده براي مهندسي بافت غضروفي دارد.