اثر ضد تشنجي كارواكرول (Carvacrol) در تشنج القا شده با پنتيلن تترازول (PTZ) در موش سوري نر: نقش گيرنده NMethylDAspartic Acid

زمينه. صرع يكي از شايع ترين اختلال نورولوژيك پس از سكته مغزي است. باتوجه به عوارض جانبي و پاسخدهي ضعيف داروهاي ضدتشنج معمول، توجه محققان به سوي يافتن داروهاي جديد معطوف شده است. كارواكرول يك تركيب فنلي با اثرات نوروپروتكتيو، ضدالتهابي، آنتي اكسيداني و ضدتشنج است. هدف مطالعه، بررسي اثرات ضدتشنجي كارواكرول در تشنج القاء شده با پنتيلن تترازول (PTZ) در موش سوري نر و بررسي نقش گيرنده ((NMethylDAspartic Acid (NMDA) بود. روش كار. در مطالعه تجربي حاضر 90 موش سوري به صورت تصادفي به 9 گروه 10 تايي تقسيم شدند. داروها به صورت داخل صفاقي و 30 دقيقه قبل از تزريق PTZ تزريق شدند. سپس زمان شروع تشنج، ظرفيت آنتي اكسيداني (TAC) و مالون دي آلدهيد (MDA) سرم و مغز و بيان ژن گيرنده NMDA در هيپوكامپ بررسي شد. يافته ها. زمان تاخير شروع تشنج در موش هاي دريافت كننده كارواكرول 20 و 40 ميلي گرم بر كيلوگرم، به طور معني داري بيشتر از گروه PTZ بود (0/05 P). تيمار موش هاي دريافت كننده PTZ توسط كارواكرول در دوزهاي 20 و 40 ميلي گرم بر كيلوگرم سبب افزايش معني دار ظرفيت آنتي اكسيداني سرم و مغز و در دوزهاي 5، 10، 20 و 40 ميلي گرم بر كيلوگرم سبب كاهش معني دار مالون دي آلدهيد سرم و مغز در مقايسه با گروه PTZ شد (0/05 P). بيان زيرواحدهاي NR2A و NR2B گيرنده هاي NMDA هيپوكامپ در موش هاي دريافت كننده كارواكرول به طور معني داري كمتر از گروه دريافت كننده PTZ بود (0/05 P). نتيجه گيري. كارواكرول اثرات ضدتشنجي دارد كه احتمالا از طريق مهار استرس اكسيداتيو و كاهش بيان زير واحدهاي گيرنده هاي NMDA اعمال مي شود.