رابطه خشم با كيفيت روابط زوجين در والدين كودكان مبتلا به سرطان: نقش واسطه‌اي پريشاني روانشناختي (افسردگي، اضطراب و استرس)

مقدمه: وجود يك كودك مبتلا به سرطان در خانواده داراي پيامدهاي منفي بسياري براي والدين است. پژوهش حاضر به بررسي نقش واسطه اي پريشاني روانشناختي (افسردگي، اضطراب و استرس) در رابطه بين خشم و كيفيت روابط زوجين در والدين كودكان سرطاني مي پردازد. روش: مطالعه حاضر، توصيفي-همبستگي و از نوع مدل سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را والدين تمامي كودكان سرطاني مراجعه كننده به بيمارستان كودكان بندرعباس در سال 1398 در بر مي گيرد كه از اين بين با روش نمونه گيري هدفمند تعداد 200 فرد به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه كيفيت روابط زوجين (1386)، پرسشنامه بيان حالت صفت خشم اسپيل برگر (1999) و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (1995) بود. تحليل داده ها از طريق روش هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير با بهره گيري از نرم افزار AMOS انجام شد.نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه خشم و پريشاني روانشناختي با كيفيت روابط زوجين داراي رابطه منفي معنادار هستند. همچنين پريشاني روانشناختي در رابطه بين خشم با كيفيت روابط زوجين داراي نقش ميانجي بود (0/05 P).نتيجه گيري: بر اين اساس در زمينه طراحي اقدامات لازم به منظور ارتقاي كيفيت روابط زوجين در والدين داراي كودك سرطاني مي توان به تدوين برنامه هايي در جهت كاهش خشم و پريشاني روانشناختي اقدام نمود.