اثربخشي آموزش دلبستگي محور به شيوه پسخوراند ويديويي بر پيوند والديني كودكان داراي اختلال رفتاري

مقدمه: اختلال رفتاري در كودكان باعث درماندگي در عملكرد تحصيلي و رفتاري و همچنين كاهش ميزان كارايي آنها مي شود. هدف پژوهش بررسي اثربخشي آموزش دلبستگي محور به شيوه پسخوراند ويديويي بر پيوند والديني كودكان داراي اختلال رفتاري بوده است.روش‌ : پژوهش حاضر يك مطالعه ي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل كودكان 10 تا 12 سال مبتلا به اختلالات رفتاري (طبق تشخيص روانشناسان كودك يا روانپزشكان اطفال شهر ساري) و والدين آن ها (مادر يا پدر) كه از تير تا آذر ماه سال 1398 به مراكز مشاوره تحت نظارت بهزيستي ساري مراجعه كرده اند، بوده اند. تعداد 20 نمونه (20 شامل كودك با يكي از والدين آن ها) در قالب 2 گروه 10 نفره به شيوه هدفمند بر اساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شدند. ابزارهاي گردآوري داده ها شامل نسخه والدين پرسشنامه اختلال رفتاري كودكان راتر (1994)، آزمون نقاشي آدمك گوديناف (1920) و پرسشنامه پيوند والديني (رابطه والدكودك) پيانتا (1994) بود. آموزش دلبستگي محور به شيوه پسخوراند ويديويي طي 10 جلسه (طي سه ماه، هفته اي يك جلسه) به گروه آزمايشي ارائه شد، در حالي كه گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. داده ها با استفاده از روشهاي آماري شامل ميانگين، انحراف معيار و تحليل كوواريانس و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 25 تجزيه و تحليل شدند.نتايج: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش دلبستگي محور به شيوه پسخوراند ويديويي بر پيوند والديني و مولفه هاي آن در كودكان داراي اختلال رفتاري تاثير معناداري داشت (0/01 p).نتيجه‌گيري: به طور كلي نتايج حاكي از تاثير آموزش دلبستگي محور به شيوه پسخوراند ويديويي كه مي تواند به عنوان روشي موثر در بهبود پيوند والديني كودكان داراي اختلال رفتاري مورد استفاده قرار گيرد.