بررسي تأثيرتمركززدايي مالي بر شاخص فلاكت با رويكرد سنجي فضايي (استان‌هاي ايران)

هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثيرات تمركززدايي مالي بر شاخص فلاكت  اقتصاد ايران خواهد بود. به اين‌منظور در قالب يك مدل اقتصادسنجي فضايي از داده‌هاي مربوط به شاخص فلاكت اوكان (به‌عنوان شاخصي تركيبي از تورم و بيكاري) براي استان‌هاي كشور طي بازۀ زماني 1395-1385 استفاده شده است. نتايج حاصل از ارزيابي مدل نشان مي‌دهد كه اثر تمركززدايي مالي مخارج و تمركززدايي مالي درآمد بر شاخص فلاكت استان‌هاي ايران مثبت بوده است. يك درصد افزايش در شاخص‌هاي تمركززدايي مالي مخارج و درآمد، شاخص فلاكت را به‌ترتيب 041/0 و 045/0 درصد افزايش مي‌دهند. به اين‌معنا كه اعمال سياست‌هاي تمركززدايي در كشور مي‌تواند با افزايش اگرچه اندك شاخص فلاكت اقتصادي همراه باشد. اين نتايج مي‌تواند به اين مسأله دلالت داشته باشد كه در كشور درحال توسعۀ ايران تمركززدايي منجر به افزايش اختلاف بين مناطق خواهد شد كه اين موضوع ناشي از سطح بالاي فساد و عدم توانايي دولت‌هاي استاني در مديريت منابع اختصاص داده شده به آن‌ها است. همچنين ساير يافته‌هاي پژوهش، حاكي از اثرات كاهشي موجودي سرمايه و نرخ باسوادي و اثرات افزايشي نرخ رشد جمعيت سالانه و توليد ناخالص داخلي بر شاخص فلاكت است. ضرايب سهم سرمايه از توليد ناخالص داخلي و نرخ رشد جمعيت به ترتيب 04/0 و 47/0 بوده است. علاوه‌بر اين ضريب برآورد شده براي نرخ باسوادي نيز 0.96 درصد بوده است.