مسئله انسجام در آموزش معماري بازانديشي مسئله از طريق مدل«موقعيت رتوريكال»

رشته معماري همواره با مسئله انسجام مواجه بوده است. با تعمق در اين مسئله مي‌توان آن را در معناي انسجام معرفت‌هاي متكثر در رشته معماري و همچنين انسجام معرفت‌هاي نظري در موقعيت عمل شرح داد. اين معضل كهن، خود را در برنامه‌ريزي درسي رشته معماري و همچنين در كارگاه‌هاي طراحي نشان مي‌دهد. از طرفي دانش رتوريك در طول تاريخ به‌مثابه هنر تأليف شناخته شده است. در اين پژوهش، با رجوع به رتوريك و اتخاذ چهارچوب نظري موقعيت رتوريكال، سعي شده است به روش استدلال منطقي_ روايي طرح موقعيت رتوريكال براي خوانش موقعيت‌هاي آموزش و طراحي معماري، نشان داده شود. با اتكا به مدل موقعيت رتوريكال، مسئله انسجام در معماري را مي‌توان بازانديشي كرد. بر مبناي اين بازانديشي، مي‌توان گفت حل مسئله انسجام، در واقع از طريق فهم درست معناي عمل و در پي آن فهم دقيق رابطه ميان نظر و عمل ممكن مي‌شود. همچنين تعمق در موقعيت رتوريكال نشان مي‌دهد كه تأليف، در ديالكتيك نظر و عمل (در موقعيت عمل) و در وجود انسان تحقق مي‌يابد. با فهم اين مطلب، مفروضات حاكم بر نظام آموزش معماري اصلاح شده است و راهكارهايي عملي نظير محوريت يافتن كارگاه‌هاي طراحي و اهميت تربيت جامع معمار ارائه مي‌گردد.