تاثير هشت هفته تمرينات HIIT كم‌حجم و پرحجم بر پاسخ لاكتات و برخي شاخص‌هاي عملكردي قايقرانان كانو كانادايي

تعداد جلسات تمرين عامل مهمي در انجام تمرينات ورزشي است. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير هشت هفته تمرينات HIIT كم حجم و پرحجم بر پاسخ لاكتات و برخي شاخص هاي عملكردي قايقرانان كانو كانادايي بود. تعداد 16 قايقران زن دعوت شده به اردوي تيم ملي كانو كانادايي، به صورت تصادفي به دو گروه تمريني تناوبي كم تواتر و تمرين تناوبي پرتواتر تقسيم شدند. از ارگومتر قايقراني و دستگاه تجزيه و تحليل گازهاي تنفسي استفاده شد و همزمان، متغيرهاي فيزيولوژيك عملكرد هوازي شامل حداكثر اكسيژن مصرفي (VO2max)، حداقل سرعت رسيدن به حداكثر اكسيژن مصرفي (vVo2max) و زمان رسيدن به واماندگي (Tmax) اندازه گيري شدند. تمرين تناوبي شديد در هر دو گروه مشابه و به شكل 6 دور پارو زدن يك دقيقه اي با 100 درصد vVo2max و با افزايش دو دور در هر هفته اجرا شد. با اين تفاوت كه گروه كم تواتر 3 جلسه در هفته و گروه پرتواتر 6 جلسه در هفته تمرين مي كردند. تمرينات به مدت هشت هفته انجام شد. داده ها با آزمون تي همبسته و تي مستقل تحليل شدند. معني داري بين متغيرها در سطح 0.05≥p  مورد توجه قرار گرفت. نتايج نشان داد در مقادير لاكتات، VO2max، vVo2max و Tmax بين پيش آزمون و پس آزمون هر دو گروه تمرين تناوبي با حجم بالا و تمرين تناوبي با حجم كم تفاوت معناداري وجود دارد. با اين حال در مقادير پس آزمون بين دو گروه تفاوت معناداري در هيچ كدام از متغيرها مشاهده نشد (0.05p ≤ ). با توجه به عدم تفاوت معنادار بين دو گروه بنظر مي رسد تلفيق اين دو روش در زمان هاي مختلف از يك فصل مسابقات قايقراني كانو كانادايي بتواند در امادگي ورزشكاران كمك كننده باشد.