تاثير ايبوپروفن بر پارامترهاي اسپرمي، استرس اكسيداتيو و هيستولوژي بيضه موش

اخيرا استفاده از داروهايي كه به دلايلي غير از ناباروري مردان تجويز مي شود ممكن است تأثير بالايي بر پتانسيل باروري داشته باشد. ايبوپروفن، به عنوان يكي از داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي، احتمالاً مي تواند تأثير منفي بر روند اسپرماتوژنز داشته باشد كه مي تواند وابسته به دوز باشد. اين عارضه جانبي احتمالاً از طريق استرس اكسيداتيو ايجاد مي شود. بنابراين، در اين مطالعه، ما اثر دوزهاي مختلف ايبوپروفن بر اسپرماتوژنز، پارامترهاي اسپرم و استرس اكسيداتيو را ارزيابي كرديم. در اين مطالعه، 15 موش نر NMRI، روزانه با دوزهاي مختلف ايبوپروفن (5، 25، 50 و 100 ميلي گرم/كيلوگرم) به مدت يك ماه گاواژ شدند. موش ها روزانه گاواژ شده و پس از  35 روز آسان كشي شدند. سپس پارامترهاي مورفومتريك بيضه، غلظت، تحرك و استرس اكسيداتيو اسپرم ارزيابي شد. در نهايت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA تحليل گرديد. دوزهاي مختلف ايبوپروفن در مقايسه با گروه كنترل بر امتياز جانسون و غلظت اسپرم تأثيري نداشت. اما تحرك اسپرم تنها در دوز 100 ميلي گرم/كيلوگرم به طور ناچيزي كاهش يافت. بعلاوه سطح استرس اكسيداتيو در تمام دوزهاي ايبوپروفن در مقايسه با گروه كنترل افزايش يافت و اين افزايش تنها در دوز 100 ميلي گرم/كيلوگرم معنادار بود (03/ 0=p). بر اساس نتايج اين مطالعه، تجويز مداوم ايبوپروفن به مدت يك ماه هيچ تأثير قابل توجهي بر اسپرماتوژنز و پارامترهاي اسپرم ندارد، اما به طور قابل توجهي توليد ROS را افزايش مي دهد كه تأثير آن بر يكپارچگي كروماتين اسپرم، براي مدت طولاني نگران كننده است، كه در آينده نياز به مطالعات بيشتري دارد.