نقد و بررسي «معناي زندگي» در سند تحول بنيادين آموزش و پرورش جمهوري اسلامي ايران

ارتباط عميقي بين تعليم و تربيت و معناي زندگي وجود دارد. غايت تربيت، آمادگي براي زندگي است و معناي زندگي پيش‌فرض اصلي يك زندگي پويا و زنده است؛ لذا معناي زندگي بايد در مركز اهداف تعليم و تربيت قرار گيرد و چشم‌اندازي براي ارزيابي فعاليت‌هاي تربيتي باشد. هدف اصلي اين پژوهش، شناسايي و نقد مؤلفه‌هاي زندگي معنادار در اسناد تحول بنيادين آموزش و پرورش جمهوري اسلامي ايران است. به‌منظور دستيابي به اين هدف، از روش تحليل محتوا با رويكرد كيفي بهره گرفته شد. براي گردآوري داده‌ها و شناسايي مؤلفه‌ها نيز مباني نظري سند تحول و سند بنيادين بررسي گرديد و مؤلفه‌ها شناسايي و استخراج شدند. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه در اسناد تحول، معناداري زندگي در پرتو حيات طيبه تحقق مي‌پذيرد و مؤلفه‌هايي همچون آخرت‌باوري، فطرت‌مداري، اخلاق، ايمان و عمل صالح، و آزادي نقشي معنابخش دارند. يافته‌ها نشان داد كه در سند مسير كلي و غايت نهايي انسان به‌خوبي ترسيم شده؛ اما لازم است با در نظر گرفتن همان اصول كلي، به ترسيم اهدافي در جهت تسهيل و كمك به كشف معناي شخصي نيز پرداخته شود و اين امر با تأكيد بيشتر و سازمان‌يافته‌تري بر خودشناسي محقق مي‌گردد.