بررسي عدالت تربيتي در نظام آموزشي كشور با استفاده از نظريه‌ عدالت راولز

عدالت تربيتي يكي از ابعاد مهم عدالت است. از مصاديق مهم بحث عدالت تربيتي، چگونگي توزيع امكانات و فرصت‌هاي آموزشي است. بر اين ‌اساس، پژوهش حاضر قصد دارد به بررسي و تحليل عادلانه بودن تعليم و تربيت و توزيع امكانات و فرصت‏هاي آموزشي و سهميه‌هاي كنكور بر اساس اصول اساسي نظريه‌ عدالت راولز بپردازد. براي تحقق اين هدف، از روش تحليلي ـ استنتاجي بهره‏ گرفته شده است. يافته‌ها در خصوص تعاريف مختلف مفهوم عدالت و ديدگاه‌هاي ارائه‌شده توسط صاحب‌نظران، نشان داد كه نظريه‌ عدالت راولز مي‌تواند در تحليل مصاديق عدالت تربيتي استفاده شود. تبيين نظريه‌ عدالت راولز، در خصوص آموزش‏ و پرورش رايگان و سهميه‌هاي اختصاص‌يافته براي ورود به مدارس نمونه‌ دولتي، تيزهوشان يا دانشگاه‌ها، اولاً حاكي از آن است كه بر اساس اصل برابري راولز، هر دانش‌آموزي حقي برابر جهت برخورداري از امكانات، منابع و فرصت‌هاي آموزشي و تربيتي دارد؛ ثانياً بر اساس اصل تفاوت راولز، نابرابري بين افراد در استفاده از سهميه‌بندي‌هاي مختلف، بايد به‌گونه‌اي سازمان‌دهي شود كه بيشترين نفع را براي افراد بي‌نصيب در پي داشته باشد؛ بر اين ‌اساس لازم است به اقشاري كه از برخي امكانات و تجهيزات آموزشي و شرايط دچار محروميت بوده‌اند، توجه بيشتري مبذول شود. در مجموع مي‌توان گفت كه نظريه‌ عدالت راولز براي تحليل سهميه‌هاي كنكور مناسب است.