رابطه بين برو‌ن‌گرايي/درون‌گرايي، وابستگي به زمينه/استقلال از زمينه و تمايل فراگيران زبان انگليسي به‌عنوان زبان خارجي براي برقراري ارتباط

هدف اصلي اين مطالعه، بررسي تمايل فراگيران به برقراري ارتباط، ارتباط احتمالي بين سبك هاي شناختي و تيپ‎هاي شخصيتي آنها است. براي انجام اين تحقيق، 198 دانشجوي زبان انگليسي (131 زن و 67 مرد) در مطالعه شركت كردند. ابتدا، از طريق پرسش نامه تيپ شخصيت آيزنك، فرم بزرگسالان (EPQ)، ويژگي‌هاي شخصيتي شركت كنندگان (درون‌گرايي/ برون‌گرايي) تعيين شد. در مرحله دوم، شيوه‌هاي شناختي مختلف شركت‌كنندگان (وابستگي به زمينه و استقلال از زمينه) از طريق آزمون اشكال درهم تنيده گروهي تعيين شد. پس از تكميل پرسش نامه‌هاي مربوطه، شركت‌كنندگان به فراگيران درون‌گرا، فراگيران برونگرا، فراگيران وابسته به زمينه و فراگيران مستقل از زمينه تقسيم شدند و سپس از پرسش نامه (WTC) براي تعيين تمايل فراگيران به برقراري ارتباط استفاده شد. از طريق همبستگي دو رشته‌اي نقطه‌اي و همبستگي پيرسون داده ها مورد تحليل قرار گرفت. نتايج به‌دست‌آمده، يك رابطه معنادار بين سبك‌هاي شناختي و تمايل به برقراري ارتباط را نشان داد. مقايسه افراد وابسته به زمينه و مستقل از زمينه نشان داد كه تمايل به برقراري ارتباط، در بين فراگيران وابسته به زمينه بالاتر بود. فراگيران برون‌گرا به طور قابل ملاحظه اي از وابستگي به زمينه بيشتري برخورداربودند و تمايل بيشتري به برقراري ارتباط در مقايسه با فراگيران درون‌گرا داشتند. مطالعه به اهميت آگاه سازي فراگيران با سبك هاي شناختي و تيپ هاي شخصيتي آنها و توجه بيشتر به اين متغيرها براي ارتقاء مهارت هاي زباني به طور كلي و رابطه احتمالي اين عوامل با افزايش تمايل به برقراي ارتباط در زبان خارجي به طور اخص اشاره دارد.