تحليل زبانشناختي قالب‌هاي حماسي در شاهنامه و حماسۀ كلاسيك غرب

با مقايسه ساختار زباني القاب در شاهنامه با ساختارهاي مشابه در آثار ادبي سنت حماسي كلاسيك غربي ، مي توان به شباهت هاي بسياري دست يافت كه همه آنها نشان دهنده يك سنت فرهنگي و زباني مشترك در بين مردم هند و اروپايي است كه بر اساس كاركردهاي مشابه در نشانه شناسي است. يكي از مهمترين ويژگيهاي شاهنامه ، كه از نظر زباني قابل مقايسه با اپوهاي كلاسيك است ، فرمولهاي حماسي است. اين عناصر اغلب با تكرار و تأكيد همراه هستند و به منظور شكل گيري اثر حماسي اغلب ظاهر مي شوند. تاريخچه فرمول هاي حماسي در ادبيات كلاسيك غربي به هومر برمي گردد. كاركردهاي زباني فرمول هاي حماسي نيز نقش مهمي در شاهنامه فردوسي ايفا مي كند ، اما شيوع آنها از نظر ساختار عروضي و سنت هاي ادبي رايج در حماسه هاي فارسي با هومر و ويرژيل متفاوت است. يكي از روشهاي متداول براي استفاده از فرمولهاي حماسي ، قرار دادن القاب به عنوان عناوين و ويژگيهايي است كه پس از نام قهرمانان آمده است. در اين ساختارها با كمك تكرار ، نويسنده تأثير گفتار را بر مخاطب افزايش مي دهد. . در مقاله حاضر ، ما سعي كرده ايم تا آثار زباني كاربرد فرمول هاي حماسي در ادبيات غرب را در مقايسه با شاهكار فردوسي به عنوان برترين مدل حماسه فارسي بسنجيم. در رويكرد تحقيق بين رشته اي ما ، هدف ما تجزيه و تحليل عملكردهاي مختلف اين ساختارها به ويژه از ديدگاه تحليل گفتمان بود.