پديد آورندگان :
زاهدي فر، فريبا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واﺣﺪ ﮐﺮج، ﮐﺮج، اﯾﺮان , لبادي، زهرا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واﺣﺪ ﮐﺮج - گروه علوم تربيتي، ﮐﺮج، اﯾﺮان , ﭘﺮﺳﺘﻪ ﻗﻤﺒﻮاﻧﯽ، ﻓﺎﻃﻤﻪ داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واﺣﺪ ﮐﺮج - گروه علوم تربيتي، ﮐﺮج، اﯾﺮان
كليدواژه :
توسعه , مدل , شايستگي , كارآفرينانه , اعضاي هيئت علمي , دانشگاه ها
چكيده فارسي :
اعضاي هيئت علمي يكي از ذي نفعان اصلي نظام آموزش عالي و ركن اصلي و تأثيرگذار در عملكرد دانشگاه‌ها به شمار مي‌آيند. شناسايي شايستگي‌هاي كارآفريني اعضاي هيئت علمي، راهي به سوي افزايش كيفيت دانشگاه‌ها به شمار مي‌رود. هدف از پژوهش حاضر ارائه‌ي مدل توسعه شايستگي‌هاي كارآفرينانه اعضاي هيئت علمي مي‌باشد.
روش بررسي: اين مطالعه از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه‌ي اجرا تركيبي (كيفي و كمي) بود.جامعه‌ي پژوهش در بخش كيفي 25 نفر ازخبرگان و اساتيد كارآفرين دانشگاهي ودر بخش كمي اعضاي هيئت علمي مرتبط بادفاتر رشد و كارآفريني در دانشگاه‌هاي كشور به تعداد 1500 نفر بودند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 306 نفر تعيين شد. در بخش كمي، از پرسشنامه محقق ساخته حاصل از يافته‌هاي بخش كيفي استفاده شد. روايي بخش كمي از طريق اعتبار صوري و محتوايي و پايايي ازطريق ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه شد. براي تحليل داده‌ها از روشهاي كدگذاري باز، محوري و انتخابي و مدل سازي معادلات ساختاري در نرم افزهاي SPSS و PLS استفاده شد.
يافته‌ها: نتايج بدست در بخش كيفي، عوامل مؤثر بر توسعه شايستگي‌هاي كارآفرينانه اعضاي هيئت علمي را در قالب 5 شاخص اصلي (شايستگي‌هاي كارآفرينانه اعضاي هيئت علمي ،مهارت‌ها، شايستگي‌هاي شخصيتي، عوامل تسهيل‌گر كارآفريني و عوامل مداخله) و 82 شاخص فرعي نشان داد. بر اساس اين يافته‌ها؛ مدل توسعه شايستگي‌هاي كارآفرينانه اعضاي هيئت علمي طراحي گرديد و نتايج بخش كمي نشان داد كه مدل تحقيق از برازش مطلوبي برخوردار است.
نتيجه‌گيري: كارآفريني اعضاي هيئت علمي يك چارچوب چند بعدي و پيچيده مي‌باشد. عوامل مختلفي مانند ويژگي‌هاي فردي كارآفرين، ،مهارت‌ها، رهنگ و،ساختار،سازماني در توسعه اين شايستگي‌ها موثر مي‌باشد.
چكيده لاتين :
Faculty members are the main stakeholders of the higher education system and play a pivotal role in the performance of universities. Therefore, identifying the entrepreneurial competencies of faculty members could enhance the quality of universities. The present study aimed to propose an entrepreneurial competency development model for faculty members.
Materials & Methods: This was an applied study in terms of objective and an integrated study (qualitative-quantitative) in terms of implementation. The sample population of the qualitative section included 25 university elites, entrepreneurs, professors, and the faculty members of the development and entrepreneurship sectors in the quantitative section. In total, 1,500 participants were selected from universities across Iran. Morgan’s table was used to estimate the sample size at 306. In the quantitative section, data were collected using a researcher-made questionnaire, which was developed based on the findings of the qualitative section. The validity of the quantitative section was evaluated and confirmed by face and content validity, and reliability was confirmed using Cronbach’s alpha coefficient. Data analysis was performed in SPSS and PLS by open, axial, and selective coding and structural equation modeling.
Results: According to the qualitative findings, the influential factors in the development of entrepreneurial competencies of faculty members included five main categories (entrepreneurial competencies, skills, personal competencies, entrepreneurial facilitators, and intervening factors) and 85 sub-categories. Correspondingly, the entrepreneurial competency model of faculty members was developed, and the results of the quantitative section indicated the good fit of the model.
Conclusion: Entrepreneurial competency of faculty members is a multidimensional and complex framework, affected by several factors such as personal characteristics, skills, cultural background, and organizational structure.
