بررسي ارتباط بين الگو‌هاي روابط موضوعي و علائم جسماني‌سازي با ميانجي‌گري ناگويي هيجاني( مدلي بر اساس ديدگاه Bion): يك مطالعه توصيفي

Investigating the Relationship between Object Relations Patterns and Somatization Symptoms Mediated by Alexithymia (A model Based on Bion's Point of View): A Descriptive Study

زمينه و هدف: يكي از مشكلات شايع در جمعيت عمومي، علائم جسماني‌سازي است؛ بنابراين شناسايي عواملي كه در ايجاد اين علائم نقش دارند، در پيش‌گيري از بروز آن‌ها مؤثر خواهد بود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط بين الگوهاي روابط موضوعي و علائم جسماني‌سازي با ميانجي‌گري ناگويي هيجاني انجام شد. مواد و روش‌ها: روش اين پژوهش توصيفي از نوع مدل‌يابي بود. به اين منظور 295 نفر از افراد ساكن سمنان در بازه سني 18 تا 60 سال در بهمن و اسفند 1399 با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و از طريق پيمايش اينترنتي به پرسش‌نامه‌هاي روابط موضوعي Bell، علائم جسماني‌سازي (PHQ-15) و ناگويي هيجاني Toronto پاسخ دادند. داده‌ها با آزمون همبستگي Pearson و مدل‌سازي معادلات ساختاري تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اين مدل از برازش خوبي برخوردار است و بين الگوهاي روابط موضوعي با علائم جسماني‌‌سازي(T= 3.601, β= 0.538) و ناگويي هيجاني (T=11.756, β= 0.800) رابطه مثبت و معناداري وجود داشت (0/05>p)، اما بين علائم جسماني‌سازي و ناگويي هيجاني رابطه معناداري مشاهده نشد (T=0.816, β=0.110) و در نتيجه نقش ميانجي ناگويي هيجاني در تحليل داده‌ها معني‌دار واقع نشد (0/05

Background and Objectives: One of the most common problems in the general population is somatization symptoms. Therefore, identifying the factors that play a role in causing these symptoms will be effective in preventing their occurrence. Therefore, this study aimed to determine the relationship between object relations patterns and somatization symptoms mediated by alexithymia. Materials and Methods: The method of this research was descriptive modeling. For this purpose, 295 people living in Semnan in the age range of 18 to 60 years were selected by convenience sampling method and answered the questionnaires of Bell Object Relations, somatization symptoms (PHQ-15), and Toronto Alexithymia with an internet survey in February and March 2021. Data were analyzed by Pearson’s correlation test and structural equation modeling. Results: The results showed that this model has a good fitness, and there was a significant positive relationship (p<0.05) between object relations patterns and somatization symptoms (T= 3.601, β= 0.538) and alexithymia (T=11.756, β= 0.800), but no significant relationship was observed between somatization symptoms and alexithymia (T=0.816, β=0.110) and as a result, the mediating role of alexithymia in data analysis was not significant (p>0.05). Conclusion: These findings show that by identifying the object relations patterns in individuals, it is possible to predict the likelihood of developing somatization symptoms and alexithymia to some extent. Therefore, it is recommended that clinical therapists need to consider the object relations patterns of the individuals with somatization symptoms in communicating with them.