كليدواژه :
شهادت , اسلام , مسيحيت , جامعه , نقش , هم بستگي اجتماعي
چكيده فارسي :
خالق متعال، نهاد و نهان بشر را كمال‌طلب آفريده، اما اين قوه خدادادي جهت به فعليت رسيدن، نياز به ظرف مناسبي دارد كه انديشمندان انسان‌شناس، جامعه را آن ظرف دانسته و بر اين باورند كه بشر مي‌تواند در پرتو زندگي و حيات جمعي در جامعه، شدن حقيقي خود را در آن تجربه كند؛ نيز تأكيد دارند كه هر جمع و جامعه‌اي هم قادر نيست سفره مناسبي جهت تحقق كمال انساني پيش روي او پهن كند؛ چون جامعه‌اي مي‌تواند مسير رسيدن به كمال را هموار سازد كه خود كامل، و از كمال بهره‌مند باشد؛ چه اينكه فاقد شيء، معطي شيء نخواهد بود. انسجام و هم‌بستگي اجتماعي، بي‌ترديد شرط نخست كمال‌يابي هر جمع و جامعه است و به همين جهت، از دغدغه‌هاي اصلي جوامع بشري، به‌ويژه جوامع صنعتي و تكنولوژيك عصر حاضر شده و حاكمان و دست‌اندركاران جوامع بشري نيز با توجه به مباني معرفتي و انسان‌شناختي خود، براي رسيدن به اين امر مهم، سازوكارهاي متعددي را در پيش گرفته، تلاش مي‌كنند با تكيه بر آن، جامعه و افراد فعال در آن را هم‌بسته سازند تا در پرتو آن، بستر مناسب رسيدن به كمال را مهيا كنند. نگارنده در اين تحقيق، با بهره‌گيري از آموزهاي ديني و واقعيت‌هاي عيني، از منظر جامعه‌شناختي بر اين باور است كه شهادت، يكي از عوامل مؤثر و مهم در ايجاد انسجام و هم‌بستگي اجتماعي است. ازاين‌رو سعي دارد در اين تحقيق، كاركرد اجتماعي، به‌خصوص انسجام‌بخشي شهادت را در جامعه تبيين كند. براي اين منظور در گام نخست، مروري اجمالي در معنا و مفهوم شهادت در دين (به‌ويژه اسلام و مسيحيت) خواهيم داشت و سپس با تأكيد بر شهادت سيدالشهدا در واقعه كربلا، نقش شهادت را در ايجاد و تعميق هم‌بستگي اجتماعي نشان مي‌دهيم.
چكيده لاتين :
The Almighty Creator has created the institution and the secret of mankind in search of perfection. However, this God-given power, in order to become actual, needs a suitable container that anthropological thinkers have considered society as that container. They believe that human beings can experience their true perfection in the light of collective life and life in society. They also emphasize that not every community is able to lay a suitable table in front of him in order to achieve human perfection because the only kind of societies which can pave the way to perfection are the ones which enjoy perfection themselves since an object that lacks a feature, cannot give that feature to another object.
Social cohesion and solidarity is undoubtedly the first condition for the perfection of any community and for this reason, it has become one of the main concerns of human societies, especially the industrial and technological societies of the present age. The rulers and officials of human societies, according to their epistemological and anthropological foundations, have taken various mechanisms to achieve this significant item. Relying on it, they try to unite the society and the people active in it in order to provide a suitable platform for reaching perfection in the light of it.
In this research, the author, using religious teachings and objective facts, from a sociological perspective, believes that martyrdom is one of the most effective and important factors in creating social cohesion and solidarity. Therefore, in this research, it is tried to explain the social function, especially the coherence of martyrdom in society. For this purpose, in the first step, we will have an overview of the meaning and concept of martyrdom in religion (especially Islam and Christianity) and then, by emphasizing the martyrdom of the Seyedolshohada in the Karbala incident, we show the role of martyrdom in creating and deepening social solidarity.
