رويكردي هستي شناختي به خوانش ژاك دريدا از سورۀ روم با بهره گيري از تفسير فارسي آيت الله جوادي آملي

دريدا در تلاش براي ارائۀ يك خوانش دموكراتيك از قرآن آن را كتاب مهمان‌نوازي و بخشودن بي‌قيد و شرط نسبت به همۀ ديگري‌ها معرفي مي‌نمايد، اما پيامبر(ص) را از اين قاعده مهمان‌نوازي و بخشودن بي‌قيد و شرط مستثني مي‌داند. اين خوانش دريدا تاكنون مورد بررسي تحليل‌گران قرار‌نگرفته است. هدف اين تحقيق بررسي چرايي اين خوانش دريدا از قرآن و مستثني دانستن پيامبر (ص) از آن است. در اين روش توصيفي-تحليلي تطبيقي، مفاهيم مد نظر دريدا در متن قرآن مورد بررسي قرار‌گرفته و جايگاه شناخت‌شناسانه پيامبر بر مبناي خود متن تحليل شده است. در اين راستا از خوانش «هستي شناختي» به متن قرآن استفاده شده كه متن را مستقل از خواننده و نويسنده در نظر مي‌گيرد. اين خوانش قابل مقايسه با خوانش «شالوده‌شكنانه» دريدا است زيرا شالوده‌شكني از دل اين رويكرد هستي‌شناسانه به متن بيرون آمده است. در عين حال اين روش خوانش بسيار با رويكرد «قرآن به قرآن» علامه طباطبايي شباهت دارد و مناسب قرآن‌پژوهي است. براي اطمينان از صحت علمي يافته هاي اين تحليل از تفسير عالمانه آيت الله جوادي آملي بهره گرفته شده تا از تقليل متن قران به متن ادبي صرف و همين طور تفسير به راي جلوگيري شود. يافته‌هاي اين مطالعه نشان‌دهنده اين امر بوده است كه دريدا از شواهد بسياري در متن كه ناقض خوانش او است چشم‌پوشي نموده و در نتيجه عملكرد پيامبر‌(ص) را متضاد با قرآن يافته است.