بررسي تمايز سلولهاي بنيادي مغز استخوان به نورونها بر روي داربست هاي نانو ماگنتيك ژلاتين پلي لاكتيك كوگليكوليك اسيد سنتز شده با دو روش ريخته گري انجمادي و خشك انجمادي

مقدمه و هدف: تمايز سلولهاي بنيادين مزانشيمي مغز استخوان  BMMSC (bone marrow mesenchymal stem cell) به رده هاي مختلف سلولي بررسي شده است. سيگنال هاي مختلف بيوشيميايي و توپوگرافيك مي توانند در تكثير و تمايز سلولهاي بنيادين به يك رده سلولي خاص تأثير بگذارند. هدف از اين مطالعه ارزيابي توانايي BMMSC براي تمايز به سلولهاي شبه نوروني است. مواد و روش ها: از داربست ريخته گري انجمادي و خشك انجمادي  ژلاتين/ پلي لاكتيك-كو-گليكوليك اسيد (PLGA) با نانوذرات آهن (MNPs) و بدون نانوذرات آهن (MNPsfree)  به عنوان يك ساختار توپوگرافي سه بعدي استفاده شد. تمايز BMMSC  به سلولهاي شبه نورون تحت اثر محيط هاي نوروژنيك به مدت 20 روز انجام شد. ميزان تكثير BMMSC  با تست MTT  و بيان ماركرهاي خاص نورون با روش ايمونوهيستوشيمي بررسي شد.  در اين مطالعه،  روش آماري آناليز واريانس يك طرفه ANOVA، Post Hock Tukey و آزمون نان پارامتريك MannWhitney استفاده شد. نتايج: داربست ريخته گري انجمادي  ژلاتينPLGA NPs حاوي نانوذرات آهن ساختار مناسبي براي تمايز به سلولهاي شبه نوروني فراهم مي كند. نتايج بقا سلولي (ميانگين 0.7600 و انحراف معيار 0.02000 بعد از 72 ساعت) و بيان ژنها (ميانگين 79.00 و انحراف معيار 1.000 ) نشان مي دهد كه ميزان تكثير سلول ها بر روي داربستهاي فريز كست شده حاوي نانوذرات بيشتر از داربستهاي فريزداري شده مي باشد (0.001 P). نتيجه‌گيري: داربست ريخته گري انجمادي ژلاتينPLGA حاوي نانوذرات آهن مي تواند انتخاب مناسبي براي ترميم و بازسازي سيستم عصبي باشد.