مقايسه تاثير هشت هفته تمرينات متمركز با و بدون بازخورد بر درد، ناتواني و كينماتيك كتف در افراد مبتلا به سندرم گيرافتادگي شانه

Effect of eight weeks of scapular-focused exercise with and without feedback on pain, function, and scapular kinematic in a participant with shoulder impingement syndrome

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه تاثير هشت هفته تمرينات متمركز كتف (SFTS) با و بدون بازخورد(SFT) بر درد، ناتواني و كينماتيك كتف در افراد مبتلا به سندرم گيرافتادگي شانه (SIS) است. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 36 نفر زن فعال با ميانگين سن 3/6±37 سال، به صورت تصادفي در سه گروه تمرينات متمرينات متمركز با بازخورد (12=n) و تمرينات متمركز بدون بازخورد (12=n) و گروه كنترل (12=n) گماشته شدند. نتايج اوليه، شاخص درد توسط مقياس بصري درد (VAS)، ارزيابي شد. نتايج ثانويه، عملكرد و كينماتيك كتف به ترتيب توسط پرسشنامه (DASH) و ضبط حركت سه بعدي (3-D) ارزيابي شد. نتايج قبل و بعد از هشت هفته مداخلات اندازه گيري شد. يافته ها: نتايج آزمون­هاي تعقيبي تفاوت معني داري بين گروه ها بعد از هشت هفته مداخلات درماني را نشان ­داد. براي درد، تفاوت هاي قابل توجهي بين گروه تمرينات متمركز بر كتف با بازخورد و بدون بازخورد (04/0=P ; (1/0- تا 4/0-)3/0 =(95%CI ) ES، بين گروه تمرينات متمركز با بازخورد و كنترل (01/0=P ; (9/1 تا 7/0) 3/1 =(95%CI ) ESوجود داشت. براي DASH تفاوت هاي قابل توجهي بين گروه تمرينات متمركز با بازخورد و بدون بازخورد (03/0=P ; (4/2 تا 1/1)8/1 =(95% ES(CI، گروه تمرينات متمركز با بازخورد و كنترل (01/0=P ; (4/5 تا 3/3)4/4 =(95%CI ) ES، گروه تمرينات متمركز بدون بازخورد و كنترل (01/0=P ; (4/3 تا 8/1)6/2 =(95%CI ) ESبدست آمد. براي چرخش داخلي كتف (صفحات ساژيتال يا اسكپولار)، چرخش كتف به سمت بالا و تيلت كتف، هيچ تفاوتي بين گروه تمرينات متمركز با و بدون بازخورد وجود نداشت. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، برنامه توانبخشي تمرينات متمركز با بازخورد كلامي باعث كاهش درد، و بهبود عملكرد و كينماتيك كتف در بيماران مبتلا با سندرم گيرافتادگي كتف شد. افزودن بازخورد به تمرين درماني مي تواند از نظر باليني نتايج را در بيماران مبتلا به سندرم گيرافتادگي شانه را افزايش دهد

This study aimed to evaluate the effects of scapular-focused treatment with (SFTF) and without (SFT) feedback on pain, function, and scapular kinematics in patients with Shoulder Impingement Syndrome (SIS). Materials and Methods: 36 males and females with SIS (age of 37 ± 6.3 years) were randomly assigned into SFTF (n=12), SFT (n=12) and control (n=12) groups. The primary outcome was pain, assessed by Visual Analog Scale (VAS). The secondary outcomes were function and scapular kinematics, assessed by DASH Questionnaire and a 3-D motion capture, respectively. All outcomes were measured at the baseline and after the 8-week interventions. Results: A post-hoc analysis performed to show significant differences between groups after the 8-week interventions. For pain, there were significant differences between SFTF vs. SFT (ES (95%CI) = -0.3(-0.4 to -0.1); P= 0.04), SFTF vs. control (ES (95%CI) = 1.3(0.7 to 1.9); P= 0.01). For DASH, also, there were significant differences between SFTF vs. SFT (ES (95%CI) = 1.8(1.1 to 2.4); P= 0.03), SFTF vs. control (ES (95%CI) = 4.4(3.3 to 5.4); P= 0.01), and SFT vs. control (ES (95%CI) = 2.6(1.8 to 3.4); P= 0.01). For scapular internal rotation (the sagittal or scapular planes), scapular upward rotation, and the scapular tilt, however, there weren’t differences between SFTF vs. SFT. Conclusions: Based on the study results, a rehabilitation program integrated with verbal feedbacks is effective to relieve pain, and improve function and scapular kinematics in patients with SIS. Adding feedback to an exercise therapy could clinically enhance outcomes in patients with SIS.