ارتباط احساس تنهايي و سبك زندگي سالم در سالمندان شهرستان گناباد در سال 1396

مقدمه و هدف: احساس تنهايي از مشكلات شايع دوران سالمندي است كه به شدت بر سلامت سالمندان تأثير مي‌گذارد. سبك زندگي يكي از مهم‌ترين عوامل مؤثر بر سلامتي است. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط احساس تنهايي و سبك زندگي سالم در سالمندان 75–60 سال شهرستان گناباد در سال 1396 انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي، 263 نفر از سالمندان شهرستان گناباد به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي بررسي شدند. به منظور جمع‌آوري اطلاعات، از پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، احساس تنهايي و سبك زندگي سالم در سالمندان استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (تي مستقل، آناليز واريانس و ضريب همبستگي اسپيرمن) و SPSS نسخه 20 استفاده شد. سطح معناداري كمتر از 05/0 لحاظ شد. نتايج: ميانگين نمره احساس تنهايي و سبك زندگي در سالمندان به ترتيب 65/26±11/65 و 95/19±27/153 بود. علاوه بر اين بين احساس تنهايي و سبك زندگي سالم در سالمندان رابطه آماري معكوس و معناداري وجود داشت. بدين صورت كه نمره سبك زندگي در سالمنداني كه احساس تنهايي كمتري داشتند، بالاتر بود (00/0=P، 72/0=R). نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد، كاهش احساس تنهايي در بهبود سبك زندگي سالمندان نقش مؤثري دارد. با در نظر گرفتن اين امر، نقش حمايت از مراقبين سالمندان، آموزش نيروهاي متخصص در زمينه سالمندشناسي و مشاوره‌هاي خانوادگي و بهداشت رواني براي سالمندان و خانواده‌هايشان، پررنگ‌تر مي‌شود.