راهبردهاي تعليم و تربيت برآمده از انسان شناختي قرآني با تاكيد بر نقش گرايش ها در وجود انسان

هدف اين تحقيق استنباط راهبردهاي تعليم و تربيت مبتني بر انسان شناسي قرآني مي باشد. تحقيق حاضر به لحاظ هدف خود بنياديكاربردي، با رويكرد كيفي و روش آن استنتاجي است. يافته‌هاي اين پژوهش عبارتند از: انسان داراي شناخت، گرايش و توانايي عمل است، تاثيرات متقابل اين ابعاد سه گانه عبارتند: گرايش ها گوهره وجودآدمي است كه با آگاهي و عمل تقويت و تضعيف مي شوند. گرايش ها به دو دسته عميق – پايدار و سطحي – زودگذر تقسيم مي شود.گرايش ها مي توانند همديگر را تقويت يا تضعيف كنند. آگاهي در صورت فعال بودن گرايش ها متناسبِ با آن، بر گرايش ديگري تاثير مي گذارد. هرچقدر آگاهي روشن تر باشد به همان ميزان به باور نزديك تر و توجه بيشتر به شناخت و رجوع مكرر به آن باعث تقويت و تضعيف بيشتر گرايش خواهد شد. انجام عمل خاص، هم گرايش پشتوانه خود و هم، همه گرايش هاي متناسب با آن را تقويت و گرايش هاي متضادش را تضعيف مي كند.راهبردهاي تربيتي عبارتنداز: توجه به عمل و بهره گيري مستمر از آن، بستر سازي و تسهيل گري و استفاده از محيط به عنوان ابزار هدايت، ارايه شناخت به صورت تدريجي و متناسب با تمايلات و نيازها، عرضه خوب ها و خوبي ها جهت شكوفايي و تقويت اميال فطري، بهره گيري ازهاديان اهل رشدوتزكيه، بهره گيري از قالب هاي متنوع ارائه محتوا و زمينه سازي جهت گذر كردن از علايق چگونگي انسان، گرايش، آگاهي، عمل، راهبرد. سطحي و ناپايدار به علايق عميق و پايدار