بررسي فقهي حقوقي خشونت در مواجهه با زنان ناشزه

An Islamic Jurisprudential and Legal Survey of Violence in confronting with arrogant women

يكي از انواع خشونت، خشونت­ خانگي است كه رايج­ترين شكل آن، خشونت مرد عليه زن است. از اموري كه توسط برخي براي توجيه اعمال خشونت مورد سوءاستفاده قرار مي­گيرد؛ آيه 34 سوره مباركه نساء است كه در فرازي از آيه در خصوص رفتار با برخي همسران مي­فرمايد: واضربوهنّ. حال اين مقاله در پي جواب اين پرسش است كه آيا به راستي اسلام فرمان به خشونت خانگي داده است؟ اين پرسش اگرچه جزئي به نظر مي­رسد اما اگر رفع شبهه نشود ايرادي كلي بر پيكر­ة دين است. براي يافتن جواب، به پژوهشي در نظرات مختلف تفسيري، فقهي و حقوقي پرداخته ايم و در پايان با مقايسه­ ي آن­ها به نتيجه ­گيري و توجيه اين ديدگاه پرداختيم كه اولاً نشوز معنايي فراتر از صرف عدم تمكين جنسي دارد و ثانياً واكنشي كه به چنين نشوزي داده­ مي­شود داراي سه ويژگيِ تعزيري، تدريجي و حتّي كم­تر از حد ثبوت ديه بودن است.

One of the types of violence is domestic violence, the most common form of which is male violence against women. Matters used by some to justify violence; Verse 34 of Surah An-Nisa 'which is in a part of the verse, regarding the treatment of some spouses, said: “And beat them”. This article now seeks to answer the question of whether Islam really commanded domestic violence? This question, while seemingly minor, is a general objection to the body of religion if it is not dispelled. To find the answer, we have conducted research on various interpretive, jurisprudential and legal views and finally, by comparing them, we conclude and justify this view; First, arrogance has a meaning beyond mere sexual disobedience and secondly, the reaction given to such arrogance has three characteristics: being Ta'zir, gradual, and even less than the proof of diyat.