بررسي گذشته نگر ميكروبيولوژيك بيماران با تشخيص عفونت پاي ديابتي در بيمارستان آموزشي و درماني رازي اهواز طي سال هاي 1394 – 1397

Title: A retrospective microbiologic study on admitted patients with diabetic foot infection in Razi teaching hospital in Ahvaz during 2015 –2019

زمينه و هدف: يكي از شايع ترين بيماري هاي عفوني در جمعيت مبتلا به ديابت شيرين، عفونت زخم پاي ديابتي مي باشد. اين مطالعه به جهت مشخص كردن ميكروارگانيسم هاي مسبب عفونت زخم پاي ديابتي و مقاومت آنتي بيوتيكي آنها براي بهبود تجويز منطقي آنتي بيوتيك ها در درمان تجربي طراحي گرديده است. مواد و روش ها: مطالعه كنوني توصيفي-مقطعي گذشته نگر مي‌باشد. اين مطالعه بر روي 200 بيمار بستري شده با تشخيص عفونت زخم پاي ديابتي در بخش عفوني بيمارستان رازي اهواز طي سال هاي 1394 تا 1397 انجام شده است. در نهايت 126 مورد از آنها وارد مطالعه شدند. نتايج: در اين مطالعه، 61 مورد زن (48.4%) و 65 مورد مرد (51.6%) بودند. 18 مورد (14.3%) PEDIS 2، 71 مورد (56.3%) PEDIS 3 ، 37 مورد (29.4%) PEDIS 4 بوده اند. در اين مطالعه باكتري هاي گرم منفي 50.3% و باكتري هاي گرم مثبت 49.7% عامل عفونت بوده اند و سه سوش اصلي به دست آمده استافيلوكوك اورئوس (41.3%)،اشرشياكولي(27.8%) و استافيلوكوك اپيدرميس (24.6%) بوده اند. 9.6% از استافيلوك اورئوس ها مقاوم به متي سيلين و 5.7% از اشرشياكولي ها pun drug resistant بودند. كمترين مقاومت در باكتري هاي گرم منفي و مثبت به مروپنم و ايمي پنم و بيشترين مقاومت به آنتي بيوتيك هاي سيپروفلوكساسين و كليندامايسين ديده شد. نتيجه گيري: لازم است سوش هاي مسبب و مقاومت آنتي بيوتيكي آنها متناوبا در هر منطقه اي مورد مطالعه قرار گيرد. همچنين مقاومت پيشرونده نسبت به كليندامايسين و سيپروفلوكساسين تاثير استفاده از اين داروها را در درمان هاي تجربي كاهش مي دهد.

Background and Aim: One of the most common infectious diseases in diabetes mellitus is diabetic foot ulcer infection. This study was designed to identify the microorganisms that cause diabetic foot ulcer infection and their antibiotic resistance to improve the rational administration of antibiotics in experimental therapy. Materials and Methods: The present descriptive cross-sectional study is retrospective. This study was performed on 200 patients admitted with a diagnosis of diabetic foot ulcer infection in the infectious ward of Razi Hospital in Ahvaz during the years 1394 to 1397. Finally, 126 of them were included in the study. Statistical analyzes were performed using SPSS software (v22) (IBM, USA). Results: In this study, 61 cases were female (48.4%), and 65 were male (51.6%). 18 cases (14.3%) were PEDIS 2, 71 cases (56.3%) were PEDIS 3, 37 cases (29.4%) were PEDIS 4. In this study, gram-negative bacteria 50.3% and gram-positive bacteria 49.7% were the cause of infection, and the three main strains were Staphylococcus aureus (41.3%), Escherichia coli (27.8%), and Staphylococcus epidermis (24.6%). 9.6% of Staphylococcus aureus were resistant to methicillin, and 5.7% of Escherichia coli were punk resistant. The lowest resistance was observed in gram-negative and positive bacteria to Meropenem and imipenem and the highest resistance to ciprofloxacin and clindamycin antibiotics. Conclusion: it is necessary to study the causative strains and their antibiotic resistance alternately in each region. Progressive resistance to clindamycin and ciprofloxacin also reduces the effectiveness of these drugs in experimental therapies.