كليدواژه :
جهان ممكن , خودبسندگي , بافت گرايي , نظريۀ هماهنگي و تطابق صدق , كاركرد ارجاعي
چكيده فارسي :
ژوهش حاضر برآن است تا با طرح جهان ادبي به‌مثابۀ جهان ممكن، ضمن قول به خودبسندگي اثر ادبي، بديلي دربرابر آن دسته از نظرياتي به‌دست دهد كه اثر ادبي را بازتاب وضع امور در جهان واقع تلقي مي‌كنند. به همين سبب پس از طرح بحثي درباب خودبسندگي اثر ادبي كه به‌واسطۀ نيروهاي درون‌سو شكل مي‌گيرد، موضوع بافت‌گرايي را از موضع كلانِ فرهنگي، پديدارشناختي و زبان‌شناختي مي‌كاود. اين پژوهش به‌لحاظ روشي، تلفيقي از رويكردهاي پديدارشناختي و زبان‌شناختي را در بررسي بافت ادبي به‌كار مي‌بندد تا اصول موضوعۀ جهان ممكن ادبي را در پرتو موضوعاتي مانند صورت‌هاي سمبليك، تماميت، ناهمساني معناشناختي، ناممكنِ محتمل، منطق دروني اثر و خوانش نشانه‌شناختي تبيين كند. در اين بررسي، مشخص مي‌شود كه در معناشناسي جهان ممكن ادبي، نظريۀ هماهنگي صدق در قياس با نظريۀ تطابق صدق كارايي بيشتري دارد و جهان ادبي، ضمن تعليق كاركرد ارجاعي متن، شكل‌گيري معنا را نه از طريق ارجاع به وضعيت امور در جهان خارج، بلكه از طريق انتظام دروني اثر ممكن مي‌سازد.
چكيده لاتين :
Introducing narrative as a possible world, while emphasizing its self-sufficiency, the present study aims to provide an alternative to those theories that consider narrative as a reflection of the state of the affairs in the real world. Accordingly, having discussied the self-sufficiency of narrative configured through its internal forces, the research explores the subject of contextualism from a macro-cultural, phenomenological, and linguistic point of view. This research methodologically uses a combination of phenomenological and linguistic approaches in the study of literary context to apply the principles of the possible literary world in the light of topics such as symbolic forms, wholeness, semantic heterogeneity, probable impossibility, internal logic of the work and semiotic reading. In this study, it is found that in the semantics of the possible literary world, the consistency theory of truth is more effective than the coherency theory of truth, and narrative, while suspending the referential function of the text, is better understood via its internal orderings.
