ارزيابي طرح هاي مهندسي با رويكرد تنوع پذيري مطالعه موردي: رادار آرايه فازي

Evaluation of engineering designs with a future engineering approach

گسترش تنوع محصولات، به مشتريان كمك مي‌كند تا محصولي را بيابند كه متناسب با نيازهاي فردي آن ها است. از اين رو شركت‌ها به دنبال يافتن روش‌هايي براي مديريت بهتر و رويه‌هاي ايجاد تنوع در محصول هستند و يك طراحي منطبق با تنوع‌پذيري مي‌تواند براي سازمان مزيت رقابتي محسوب شود. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي طرح‌هاي مهندسي با رويكرد تنوع‌پذيري، مدل بهينه‌سازي را ارائه داده است كه طرح‌هاي مهندسي را از نظر دو پارامتر مقدار تغييرات مورد نياز طرح جهت استانداردسازي در حال حاضر و تلاش توليدكنندگان در آينده جهت طراحي مجدد اجزا مورد بررسي قرار مي‌دهد. پارامتر مقدار تغييرات مورد نياز طرح جهت استانداردسازي در حال حاضر به كمك شاخص تنوع نسلي و شاخص اتصالات و پارامتر تلاش توليدكنندگان در آينده جهت طراحي مجدد اجزا به كمك شاخص اشتراكات به دست مي‌آيد. به كار گيري مدل توسعه داده شده در پژوهش حاضر و همينطور تعيين حد مجاز اجزاي در الويت استانداردسازي و ميزان تلاش در آينده، منجر به انتخاب طرح مهندسي خواهد شد كه مي‌تواند هزينه‌هاي اصلاح محصول، تلاش جهت طراحي مجدد و زمان عرضه به بازار را كاهش دهد. مدل توسعه داده شده در اين تحقيق بر روي يكي از رادارهاي آرايه فازي صنايع الكترونيك ايران پياده‌سازي شده و با استفاده از آن طرح مهندسي بهينه رادار مورد نظر تعيين شده است.

Expanding product variety helps customers to find products that perfectly fit their individual needs. Therefore, companies are looking for ways to better manage and variety procedures in the product and a design that is compatible with variety can be considered a competitive advantage for the organization. The present study aims to evaluate engineering designs with a variety approach, has presented an optimization model that examines engineering designs in terms of two parameters, the amount of changes required by the design to standardize now and future manufacturers' efforts to redesign the components. The parameter of the amount of changes required by the design for standardization now is obtained with the help of the generational variety index and the coupling index and the parameter of future manufacturers' efforts to redesign the components with the help of the commonality index. Applying the model developed in the present study, as well as determining the allowable components in the standardization priority and the amount of effort in the future will lead to the selection of engineering design that can reduce the cost of product development, redesign efforts and market time. The model is developed in the present study has been implemented on one of the fuzzy array radars of Iran's electronics industry and has determined the optimal engineering design of the desired radar.