عنوان مقاله :
تأثير خود گفتاري انگيزشي بر عملكرد هماهنگي دو دستي دانشجويان
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Motivational Self-Talk on Bimanual Coordination Performance of University Students
پديد آورندگان :
عالي، محمدباقر دانشگاه تهران - دانشكدة تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران , شهبازي، مهدي دانشگاه تهران - دانشكدة تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي و روان شناسي ورزشي، تهران، ايران , صحبتي ها، محمد دانشگاه تهران - دانشكدة تربيت بدني و علوم ورزشي، تهران، ايران
كليدواژه :
جنسيت , خودگفتاري انگيزشي , دانشجو , دقت و سرعت , هماهنگي دودستي
چكيده فارسي :
خودگفتاري، از عوامل روانشناختي مؤثر بر بهبود و موفقيت اجراي حركتي فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير خودگفتاري انگيزشي بر هماهنگي دودستي دانشجويان بود. به اين منظور 24 دانشجوي رشتۀ تربيت بدني (12 دختر و 12 پسر با ميانگين سني 22/62 سال و انحراف استاندارد 2/081) بهصورت نمونهگيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودنيها پس از اجراي پيشآزمون با دستگاه هماهنگي دودستي بهصورت انتخابي به دو گروه همگن خودگفتاري انگيزشي و گروه بدون خودگفتاري تقسيم شدند. براي تجزيهوتحليل دادهها، از آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون تي مستقل و تي وابسته در سطح معناداري 0/05 استفاده شد. نتايج نشان داد خودگفتاري موجب بهبود معنادار عملكرد هماهنگي ميشود (0/05>P). همچنين گروه دختران در هماهنگي دودستي، بهطور معناداري دقت بهتري داشتند (0/05>P). گروه پسران در هماهنگي دودستي، بهطور معناداري سرعت بهتري داشتند (0/05>P). اما در پسآزمون در گروه خودگفتاري بين دختران و پسران تفاوت معناداري وجود داشت (05/0p <). با توجه به يافتههاي تحقيق حاضر پيشنهاد ميشود كه از خودگفتاري انگيزشي براي بهبود و ارتقاي عملكرد هماهنگي دودستي استفاده شود.
چكيده لاتين :
Self-talk is one of the psychological factors influencing the improvement and success of motor performance. The present research aimed to investigate the effect of motivational self-talk on bimanual coordination of university students. 24 students of physical education (12 females and 12 males, mean age = 22.62 and SD = 2.081) were selected by convenience sampling method. After the pretest, subjects were divided into two homogeneous groups of motivational self-talk and no self-talk using bimanual coordination tester. For data analysis, descriptive and inferential statistics including independent t test and paired t test were used at 0.05 significance level. Results showed that self-talk improved the coordination performance significantly (p < 0.05). Also, the female group had a significantly better precision in bimanual coordination (p < 0.05) and the male group had a significantly better speed in bimanual coordination (p < 0.05). But, there was a significant difference between boys and girls in self-talk group in the posttest (p < 0.05). According to these findings, it is suggested that motivational self-talk should be used to improve and promote bimanual coordination performance.
عنوان نشريه :
رشد و يادگيري حركتي- ورزشي