ارائه روشي براي شناسايي كمان هاي نامطمئن شبكه در هنگام وقوع بحران زلزله (مطالعه موردي: شبكه شهر تهران)

در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻤﺎنﻫﺎي آﺳﯿﺐﭘﺬﯾﺮ، ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﺒﮑﻪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻧﺴﺪاد ﻫﺮ ﮐﻤﺎن ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻦ اﺛﺮات ﺗﻮاﻣﺎن ﻋﺮﺿﻪ و ﺗﻘﺎﺿﺎ و ﺑﺎ ﻓﺮض اﻃﻼع راﻧﻨﺪﮔﺎن از وﺿﻌﯿﺖ اﻧﺴﺪاد آن در ﺣﯿﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﮏ اﻟﮕﻮي ﻣﺴﯿﺮﯾﺎﺑﯽ ﻣﺸﺨﺺ از ﺳﻮي ﮐﺎرﺑﺮان، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﺒﮑﻪ در ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺴﺪاد آن ﮐﻤﺎن اﻗﺪام ﺷﺪه و ﮐﻤﺎنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺬف آﻧﻬﺎ، ﺷﺒﮑﻪ را ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺪم اﻧﺴﺪاد و ﻣﺤﺪودﯾﺖ در دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻫﺎ روﺑﺮو ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ، ﮐﻤﺎنﻫﺎي ﻣﻄﻤﺌﻦ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺎراﯾﯽ روش ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺎدهﺳﺎزي آن در ﺷﺒﮑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻣﻘﺪار 0,35 درﺻﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻋﻤﻠﮑﺮدﺷﺒﮑﻪ اﻗﺪام ﮔﺮدﯾﺪ. اﯾﻦ ﻣﻘﺪار ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻘﺪار ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﺣﺎﻟﺖ اﻣﮑﺎﻧﭙﺬﯾﺮي ﺳﺎﺧﺖ ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ درﺧﺘﯽ از ﮐﻠﯿﻪ ﻧﻘﺎط ﺷﺒﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﻤﺎنﻫﺎي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ارزﯾﺎﺑﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺷﺒﮑﻪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻧﺴﺪاد ﮐﻤﺎنﻫﺎ در ﻧﺮم اﻓﺰار EMME2 و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ آن ﺑﺎ ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل، 17,3 درﺻﺪ از ﮐﻤﺎنﻫﺎي ﺷﺒﮑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان در ﻧﺘﯿﺠﻪ وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﻤﺎنﻫﺎي ﻏﯿﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﯾﻦ ﮐﻤﺎنﻫﺎ در ﻣﻌﺎﺑﺮ ﺑﺎ رده ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﺷﺮﯾﺎﻧﯽ ﺑﻪ وﯾﮋه در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺮﮐﺰي ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽﮔﺮدد. از اﯾﻦرو ﺣﺬف ﮐﻤﺎنﻫﺎي آﺳﯿﺐﭘﺬﯾﺮ ﺑﺎ رده ﻋﻤﻠﮑﺮدي ﺷﺮﯾﺎﻧﯽ اﮔﺮﭼﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺷﺒﮑﻪ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﮐﻤﺎنﻫﺎي ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه را از ﺣﯿﺚ ﺣﻔﻆ ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ و زﻣﺎن ﺳﻔﺮ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ و اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ رده از ﻣﻌﺎﺑﺮ در ﻋﻤﻠﮑﺮد ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ و ﮐﺎراي ﺷﺒﮑﻪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه را دﭼﺎر اﺧﺘﻼل ﺟﺪي ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد. اﯾﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ از ﺷﺒﮑﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻌﺮﯾﺾ ﯾﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮدن ﻣﻌﺎﺑﺮي ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﮐﻪ در وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮد، ﻧﯿﺎز ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﯽﮔﺮدد، را ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺷﺒﮑﻪ ﺗﺨﻠﯿﻪ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ در ﺻﻮرت ﻋﺪم اﻣﮑﺎن ﺗﺤﻘﻖ ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺮي و ﯾﺎ ﭘﺮ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺑﻮدن آن ﺑﻪ وﯾﮋه در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎ ﺑﺎﻓﺖ ﻣﺘﺮاﮐﻢ، ﻣﯽﺗﻮان راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزي ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎ و ... را ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺗﺨﻠﯿﻪ در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﻗﺮار داد.