اثربخشي بازي درماني گروهي با رويكرد شناختي- رفتاري بر اضطراب و عزت نفس دانش آموزان ناشنوا

The Effectiveness of Group Play Therapy with Cognitive-Behavioral Approach on Anxiety and Self-Esteem of Deaf Students

كودك آسيب ديده شنوايي اغلب مشكلات ارتباطي دارد و مشكلات ارتباطي خود مي تواند به مسائل اجتماعي و رفتاري منجر شود از اين رو هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي بازي درماني گروهي با رويكرد شناختي-رفتاري بر اضطراب و عزت نفس دانش آموزان ناشنوا است. مواد و روش‌ ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمام دانش آموزان پسر ناشنواي مقطع ابتدايي در سال تحصيلي 99- 1398 در استان البرز بود. تعداد دانش آموزان 45 نفر بود كه از اين تعداد به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 30 دانش آموز انتخاب شد و به صورت تصادفي در گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. از مقياس هاي اضطراب كودكان اسپنس و سنجش عزت نفس كوپر اسميت براي جمع آوري داده ها استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان مي‌دهد كه ميزان اضطراب كودكان ناشنوا در گروه آزمايش و پس از اجراي بازي درماني با رويكرد شناختي-رفتاري در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافته است(p<0/05). همچنين يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه عزت نفس كودكان ناشنوا در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در پس آزمون افزايش معناداري در سطح 0/05 داشته است. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش، بازي درماني گروهي روشي موثر براي كاهش اضطراب و افزايش و تقويت عزت نفس دانش آموزان ناشنوا مي باشد. ايجاد زمينه هاي لازم جهت برگزاري جلسات بازي درماني گروهي در مدارس ويژه ناشنوايان ضروري به نظر مي رسد.

A hearing-impaired child often has communication problems and Communication problems can lead to social and behavioral problems therefore the purpose of the present study is Survey the effectiveness of group play therapy with cognitive-behavioral approach on anxiety and self-esteem of deaf students. Materials & Methods: The present study was a quasi-experimental study with pretest, post-test design and control group. The statistical population of this study included all elementary deaf students in Alborz province in 1398-99. The number of students was 45, of which 30 students were selected by available sampling method and were randomly assigned to the experimental and control groups. Spence children anxiety scale and Cooper Smith self-esteem inventory were used to collect data. Results: The Findings show that the level of anxiety in deaf children in the experimental group and after performing play therapy with cognitive-behavioral approach has decreased compared to the control group (p <0.05). Also, the findings indicate that the self-esteem of deaf children in the experimental group compared to the control group in the post-test had a significant increase at the level of 0.05. Conclusion: According to the findings of this study, group play therapy is an effective way to reduce anxiety and increase and strengthen the self-esteem of deaf students. It seems necessary to holding group play therapy sessions in special schools for the deaf.