بررسي اثربخشي بازي رايانه‌اي آموزشي توليدشده بر درگيري تحصيلي دانش آموزان پسر پايه اول دوره متوسطه دوم شهر تهران

The Impact of Produced Educational Computer Game on Academic Engagement of Boy Students in the First Grade of Secondary High School in Tehran

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي بازي رايانه‌اي آموزشي توليدشده بر درگيري تحصيلي دانش آموزان پسر پايه اول دوره دوم متوسطه تهران انجام شده است. روش‌ها: اين مطالعه با توجه به اهداف و فرضيه‌ها از نوع طرح‌هاي آزمايشي بين گروهي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه كنترل است و با توجه به شيوه جمع‌آوري داده‌ها از نوع نيمه آزمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش آموزان پسر پايه اول دوره متوسطه دوم شهر تهران كه در سال تحصيلي 96-97 در حال تحصيل بودند تشكيل مي‌دهد. با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند يك مدرسه در منطقه 2 تهران به‌عنوان نمونه انتخاب شده و50 نفر در دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. جهت جمع‌آوري داده‌هاي موردنياز از پرسشنامه درگيري تحصيلي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل كوواريانس تك متغيري و چند متغيري نشان داد سطح معناداري كوچك‌تر از 0/01 است (0/01> p). بدين ترتيب فرض صفر آماري رد و مشخص گرديد كه بين دانش آموزان در دو گروه آزمايش و كنترل، در نمرات مربوط به درگيري تحصيلي و مؤلفه‌هاي آن در پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: مطابق با نتايج حاصل از پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت كه بازي رايانه آموزشي توليدشده بر متغير درگيري تحصيلي و مؤلفه‌هاي آن مؤثر بوده و موجب افزايش آن شده است.

Introduction: The present study aimed to investigate the effectiveness of produced educational computer game on the academic engagement of boy students in the first grade of secondry high school in Tehran. Methods: This study is based on the objectives and hypotheses of the type of intergroup experimental design with pre-test and post-test along with the control group and according to the method of data collection, it is a semi-experimental type. The statistical population of this study is all boy students of the first grade secondary school students in Tehran who study in the academic year of 2017-18. Using a targeted sampling method, a school in district 2 in Tehran city was selected as the sample and 50 subjects were divided into two experimental and control groups. Research tool of the present study is questionnaire of academic engagement. Results: The results of ANCOVA and MANCOVA showed that the level of significance was less than 0.01 (p <0.01). Thus, the statistical zero assumption is rejected and it was found that there was a significant difference between the students in the experimental and control groups in the scores related to the academic engagement and its components in the post-test. Conclusion: rding to the results of this study, it can be concluded that the produced educational computer game has been effective on the variable of academic engagement and its components and has led to its increase.