بررسي رابطه باورهاي هوشي و بي‌صداقتي تحصيلي: نقش واسطه‌گري چالش‌پذيري تحصيلي

Investigating The Relationship Between Intelligence Believes and Academic Dishonesty: Mediating Role of Academic Challenge

مقدمه: بي­ صداقتي تحصيلي در بين علم ­آموزان كشورهاي مختلف گسترش زيادي پيدا كرد كه اين امر سبب پيامدهاي نامطلوبي در حوزه­ي آموزش ­و پرورش جوامع مختلف گرديد، لذا هدف اين پژوهش بررسي رابطه باورهاي هوشي و بي­ صداقتي تحصيلي: نقش واسطه­ گري چالش­ پذيري تحصيلي بود. روش ­ها: پژوهش از نوع همبستگي و تحليل مسير بود. جامعه آماري تحقيق را همه ­ي دانشجويان دانشگاه اهواز در سال تحصيلي 97-96 تشكيل مي­ دادند كه تعداد 327 نفر از دانشجويان كارشناسي دختر و پسر اين دانشگاه از راه نمونه­ گيري خوشه ­اي چند مرحله ­اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ­ها از مقياس باور­هاي ضمني هوش دويك (2011)، مقياس بي­ صداقتي تحصيلي خامسان و اميري (2011) و مقياس چالش ­پذيري تحصيلي بنيشك و همكاران (2005) استفاده شد. جهت تجزيه ­وتحليل اطلاعات از همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شد. يافته ­ها: يافته­ ها نشان داد، بعد باور افزايشي هوش هم به صورت مستقيم (05.=p) و هم با واسطه گري اجتناب از چالش (02.=p) پيش بين معني ­دار بي ­صداقتي تحصيلي بود. باور ذاتي هوش نيز هم به صورت مستقيم (05.=p) و هم با واسطه گري تمايل به چالش (02.=p) پيش بين معني­ دار بي صداقتي تحصيلي بود. نتيجه ­گيري: به طور كلي مي ­توان نتيجه گرفت كه چالش ­پذيري تحصيلي و باور­هاي هوشي دو مورد از عوامل اصلي براي بررسي بي­ صداقتي تحصيلي مي ­باشد.

Introduction: Academic dishonesty has spread widely among students in different countries, which has led to adverse consequences in the field of education in different societies. Methods: The research was correlational and path analysis. The statistical population of the study consisted of all students of Ahvaz University in the academic year of 2017, in which 327 undergraduate male and female students of this university were selected through multi-stage cluster sampling. Data were collected using the Duik Intelligence Impact Scale (2011), the Khamesan and Amiri Academic Dishonesty Scale (2011), and the Benishkak et al. (2005) Academic Challenge Scale. Pearson correlation and path analysis were used to analyze the data. Results: The results showed that the incremental belief dimension of intelligence was a significant predictor of academic dishonesty both directly (p= 0.05) and through challenge avoidance mediation (p= 0.02). Intrinsic belief in intelligence was a significant predictor of academic dishonesty both directly (p = 0.05) and mediated by the tendency to challenge (p= 02.2). Conclusion: In general, it can be concluded that academic challenge and intelligence beliefs are two of the main factors for investigating academic dishonesty.