عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي آموزش مهارت‌هاي معنوي و مهارت‌هاي شناختي- اجتماعي بر جهت گيري نسبت به مدرسه در دانش‌آموزان دوره ابتدايي
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the effectiveness of spiritual skills and cognitive-social skills training on school orientation in elementary school students
پديد آورندگان :
كشاورزي، اعظم دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه روانشناسي، رودهن، ايران , ابوالمعالي الحسيني، خديجه دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه روانشناسي، رودهن، ايران , هاشميان، كيانوش دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه روانشناسي، رودهن، ايران
كليدواژه :
جهت گيري نسبت به مدرسه , مهارت‌هاي شناختي- اجتماعي , مهارت‌هاي معنوي , مراجع
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر مقايسه بين اثربخشي آموزش مهارت‌هاي معنوي و مهارت‌هاي شناختي- اجتماعي بر جهت گيري نسبت به مدرسه در دانش‌آموزان دوره ابتدايي بود. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون – پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمام دختران دانش آموز پايه پنجم و ششم دوره ابتدايي منطقه 2 آموزش و پرورش شهر تهران به تعداد 234356 نفر بود كه در سال تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل بودند. 51 دانش‌آموز براساس پيشنهاد دلاور (1390) به روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شد و به صورت تصادفي در 3 گروه (هر گروه 17 نفر) جايگزين شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جهت‌گيري مثبت نسبت به مدرسه احمدي (1396) بود. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر با طرح آميخته استفاده شد. در پژوهش حاضر گروه آزمايشي اول، تحت 12 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش مهارت شناختي- اجتماعي؛ گروه دوم آزمايشي، تحت 12 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش مهارت معنوي قرار گرفتند و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد تفاوت اثر آموزش مهارت‌هاي معنوي و آموزش مهارت‌هاي شناختي- اجتماعي تنها در مؤلفه احساس تعلق به مدرسه (01/0> P، 51/8 = F) جهت‌گيري به مدرسه در سطح 01/0 معنادار بود. براساس نتايج حاصل از پژوهش حاضر پيشنهاد مي‌شود آموزش مهارت‌هاي شناختي- اجتماعي و معنويت درماني در طول سال تحصيلي به عنوان يك واحد درسي به دانش آموزان تدريس شود
چكيده لاتين :
This study aimed to comparison of the effectiveness of spiritual skills training and cognitive-social skills on school orientation in elementary school students. The method of the present study was a quasi-experimental pre-test-post-test-follow-up design with a control group. The statistical population of the present study included all fifth and sixth-grade female students of an elementary school in District 2 of Tehran who were studying in the academic year of 2019-2020 with a total of 234,356. Fifty-one students based on the proposal of Delavar (2011) were selected by multi-stage random cluster sampling method and randomly assigned to 3 groups. The research instrument included Positive Orientation toward School Questionnaire by Ahmadi (2017). In the present study, the first experimental group underwent 12 sessions of 90 minutes of cognitive-social skills training; The second experimental group underwent 12 sessions of 90 minutes of spiritual skills training and the control group did not receive any intervention. The Analysis of variance with repeated measures with mixed method was used to analyze the data. The results of the present study showed that the difference between the effect of spiritual skills training and cognitive-social skills training was significant only in the component of the sense of belonging to school (P<0.01, F=8.51) of orientation to school at the level of 0.01. Based on the results of the present study, it is suggested that students be taught cognitive-social skills and spiritual therapy as a course during the school year.
عنوان نشريه :
روانشناسي تربيتي - دانشگاه علامه طباطبايي
