پيش زمينه هاي گسترش نظام مند دين پژوهي در جهان اسلام

Systematic Promotion of Religious Studies in Islamic World

مساله اين پژوهش، مطالعه زمينه هاي منجر به بيداري دانشي با توجه به ظرفيت هاي تاملات دين پژوهانه است. بر اين اساس نوشتار به چگونگي مواجهه اي موثر و بارور ميان علوم ديني و انساني مي پردازد (مسأله). روش نوشتار تحليلي-توصيفي و شيوه گردآوري داده ها در آن كتابخانه اي، بر اساس مراجعه به منابع طراز نخست، است (روش). مطابق فرضيه نوشتار گسترش بيداري دانشي در گرو مراجعه اي ويژه و نظام مند به گنجينه فكري ديني و معاصر است كه در آن به زنجيره اي از پيش فرض هاي روش شناختي و مضموني پايبندي وجود دارد. لحاظ اين پيش فرض هاي روش شناختي و مضموني، شرط ضروري و لازم در ارتقاء تاملات دين پژوهانه جامع نظام آگاهي قديم و جديد است (فرضيه). يافته پژوهش آن است كه چنين مراجعه اي، به اقتضاي گسترش سامان مند مراتب دانش ديني و بومي ميان ما در افق اقتضائات و تضمنات عصري، محل ملاقات سنجيده علوم معاصر و معارف ديني خواهد گرديد (يافته‌ها).

The aim of this paper is to investigate how a group of theoretical possibilities can lead to the expansion of Islamic knowledge (Problem). Its applied method is analytical-descriptive (Method). The research claims that the development of knowledge awareness in its multifaceted spaces of contemporary religious studies depends on a distinctive and systematic reference to both Islamic and Modern intellectual treasures in which a chain of methodological and content-based presuppositions is included. An approach to these methodological and content-based assumptions is essential in promoting a group of time and place oriented theological studies that the society need it today. Such studies will be able to provide the society with an organized understanding of our legacy referring to its both new and old sources of knowledge (Hypothesis). The research finding is such a reference, due to its simultaneous attention to the expansion of religious knowledge in the horizon of the needs of time and place, will lead to a useful and contemporary religious science (findings).