مقايسه الكتروآنسفالوگرافي كمٌي ارتباطات عصبي در كودكان 6 تا 13 ساله داراي اختلال طيف اتيسم و كودكان طبيعي

The Comparison of Quantitative Electroencephalography of Neural Connections between Children aged 6 to 13 years with Autism Spectrum Disorder and Typically Developing Children

شواهد حاصل از مطالعات عصب­‌شناختي نشان مي­دهد كه علائم اصلي اختلال طيف اتيسم نظير نقص در برقراري ارتباط اجتماعي، گفتار، رفتارهاي تكراري و غيره با نابهنجاري ارتباطات عصبي در ارتباط است. تاكنون مطالعات زيادي در خصوص چگونگي ارتباطات عصبي گروه داراي اختلال طيف اتيسم با روش‌­هاي مختلف صورت گرفته است. در اين ميان، الكتروآنسفالوگرافي يك ابزار كارا و غيرتهاجمي است كه فعاليت الكتريكي مغز را ثبت مي­كند و كمك مي­كند تا بتوان اطلاعاتي از ساختار ارتباطات عصبي و كاركردهاي شناختي به دست آورد. از اين رو، در اين پژوهش سعي بر اين است تا با استفاده از شاخص كوهرنس در الگوهاي الكتروآنسفالوگرافي كمٌي، به مقايسه چگونگي عملكرد ارتباطات عصبي كودكان داراي اختلال طيف اتيسم و كودكان طبيعي پرداخته شود. پژوهش حاضر يك مطالعۀ توصيفي- تحليلي از نوع مقايسه­‌اي مي ­باشد. جامعه آماري پژوهش تمامي كودكان 6 تا 13 ساله مبتلا به اختلال طيف اتيسم مراجعه كننده به كلينيك مهراز انديشه واقع در شهر شيراز بودند. از اين ميان با استفاده از روش نمونه‌­گيري هدفمند تعداد 15 كودك(4 دختر و 11 پسر) داراي اختلال طيف اتيسم انتخاب شدند و با 15 كودك طبيعي كه بر اساس جنسيت و سن تقويمي با گروه­ آزمايش همتا شدند مورد مقايسه قرار گرفتند. داده­‌هاي به دست آمده از الكتروآنسفالوگرافي كمٌي نشان مي­ دهد كه تفاوت معناداري ميان ارتباطات عصبي (ميان­ نيمكره ­اي) بين دو گروه وجود دارد. بدين صورت كه كوهرنس امواج دلتا(p < .05) و تتا(p < .05) در ناحيه پيش­پيشاني، تتا(p < .05) و آلفا(p < .05) در ناحيه مركزي، تتا(p < .001)، آلفا(p < .001) و بتا(p < .001) در ناحيه پس‌­سري و در نهايت دلتا (p < .001)، تتا (p < .001) و آلفا (p < .05) در ناحيه گيجگاهي مبتلايان به اختلال طيف اتيسم بيشتر بود. نتايج كمٌي به دست آمده از پژوهش حاضر حاكي از وجود نقص در ارتباطات عصبي كودكان داراي اتيسم است و فرضيه وجود نابهنجاري در ارتباطات عصبي آنها را تاييد مي ­كند. بنابراين، با تكيه بر اين يافته­‌ها مي­ توان از الگوي ارتباطات شبكه‌­اي در مغز به عنوان شاخصي مناسب در بررسي و شناخت اختلال طيف اتيسم استفاده كرد و با ايجاد تغيير در الگوي امواج مغزي به پيشرفت مداخلات باليني براي اين گروه­ و درمان آن‌ها كمك كرد.

Recent neuroimaging studies have shown that main symptoms of Autism Spectrum Disorder (ASD) such as deficits in social communication, speech and repetitive behaviors are associated with abnormalities in neural connectivity. The abnormalities in neural connectivity have been studied by several methods. Among these methods, electroencephalography is an efficient and a non-invasive tool that records brain electrical activity and helps us to gain information about brain neural connectivity and cognitive characters. Therefore, the purpose of this study was to analyze electroencephalogram resting state data to compare brain connectivity (coherence) patterns between children with ASD and typically developing children. The method of this study was descriptive-analytical. The population of the study consisted of all children with ASD (aged 6-13) referred to psychologists in Mehraz Andisheh Clinic in Shiraz. Fifteen children with ASD (boys = 11 and girls = 4) were selected via purposeful sampling method. Moreover, a group of fifteen typically developing children who were matched based on chronological age and gender were recruited. Quantitative Electroencephalography data analyses showed a significant difference between the two groups and indicating hyper connectivity in most frequency bands among children with ASD. Therefore, quantitative electroencephalography patterns of children with ASD indicated an increase in the levels of coherence in delta (p < .05) and theta (p < .05) powers in the prefrontal region, theta (p < .05) and alpha (p < .05) waves in the central region, in theta (p < .001), alpha (p < .001) and beta (p < .001) waves in the occipital region, in addition to delta (p < .001), theta (p < .001) and alpha (p < .001) waves in the temporal region. The findings demonstrated abnormalities in brain connectivity (coherence) patterns of children with ASD which is supported by cortical connectivity theory. Consequently, these findings (hyper connectivity patterns) can be considered as a useful marker to better diagnose ASD. Moreover, changing these patterns may have a positive impact on the treatment of individuals with ASD.