مقايسه اثر خستگي عضلاني حاصل از انقباضات عضلاني زيربيشينه و بيشينه بر تغييرات همكوشي عضلاني و كنترل قامت: با توجه به تكنيك درون‌يابي تكانه

Comparison of the effect of muscle fatigue resulting from submaximal and maximal muscle contractions on changes in muscle synergy and height control: According to impulse interpolation technique

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقاي سه اثرات خستگي عضالني با شدتهاي مختلف بيشينه و زيربيش ينه بر تغييرات همكوشي هاي عضالني و كنترل قامت انجام شد. روشها: ابتدا حداكثر نيروي بيشي نه آزمودني، ميزان حداكثر تحري ك الكتريكي عضله دو قلو داخلي و موج M اندازهگيري شد. سپس12 آزمودني دو پروتكل خستگي عضالن ي زيربيشينه و بيشينه را به طور تصادفي طي دو جلسه انجام دادند. قبل و بعد از انجام پروتكلها ميزان خستگي مركزي، خستگي محيطي، ميزان تغييرات مركز فشار و فعاليت الكتريكي عضالت اندازه گيري شدند. روش آماري آنوا با اندازهگيري تكراري و تي وابسته براي تحليل دادهها استفاده شد. نتايج: تكانه استراحت بعد از انقباضات بيشينه نسبت به انقباضات زيربيشينه به طور معنادار كاهش يافت. همچنين خستگي زيربيشينه موجب كاهش معنادار در فعالسازي ارادي و حداكثر نيروي بيشينه نسبت به خستگي عضالني بيشينه شد. انقباضات زيربيشينه موجب كاهش قابل توجه واريانس عضالت و هم كوشي هاي عضالن ي و از سوي ديگر موجب تغييرات معنادار بيشتر مركز فشار نسبت به انقباضات بيش ينه شد )05/0>p.) نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر راه را براي انجام مطالعات ديگر هموار ميكند تا برنامههاي تمرين ي را براي افرادي كه در حفظ تعادل و سازماندهي همكوشي عضالني مشكل دارند با نظارت بر تمرينات عضالن ي با شدت زيرب يشينه نسبت به بيشينه طراحي كنند.

Purpose: The aim of this study was to compare the effects of maximal and submaximal fatiguing contractions on voluntary postural stability and muscle synergies. Methods: Following isometric maximum voluntary contraction (IMVC) tests, 12 volunteers randomly performed submaximal and maximal fatiguing contractions of the plantar flexors. Before and after the fatiguing protocols, the central fatigue, peripheral fatigue, the centre of pressure and activities of 12 muscles was recorded. Repeated measure ANOVA dependent T was used for data analysis. Results: Rest twitch size was smaller after maximal than submaximal fatiguing contractions. Voluntary activation and IMVC decreased significantly more after submaximal than maximal fatiguing contractions. M wave was not changed significantly after two protocols of fatiguing contractions. Furthermore, in comparison with the maximal fatiguing contractions, the submaximal fatiguing contractions lead significant decrease in variance of muscles activity and muscle synergies. The ellipse of COP area also increases significantly after submaximal than maximal fatiguing contractions (p < 0.05). Conclusion: The outcome of this study suggests that training programs for patients with balance and muscle synergies issues should be based on training with submaximal rather than maximal load.