كليدواژه :
پرما , توانمندسازي روان شناختي , جهت‌گيري آينده , خودشكوفايي , مداخله
چكيده فارسي :
اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي دو رويكرد آموزشي مبتني بر مدل پرما و توانمندسازي روان شناختي بر جهت گيري آينده و خودشكوفايي دانش آموزان اجرا شد. طرح پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پايه نهم دوره متوسطه اول شهر شيراز بود كه در سال تحصيلي 99-1398 تحصيل مي كردند. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند تعداد 175 دانش‌آموز (87 دختر و 88 پسر؛ شامل 3 كلاس دخترانه و 3 كلاس پسرانه) از بين دانش آموزان پايه نهم انتخاب شدند و به‌طور تصادفي گروهي در سه گروه مبتني بر مدل پرما (55 نفر)، توانمندسازي روانشناختي (47 نفر) و كنترل (73 نفر) قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه جهت گيري آينده ديماگيو و همكاران و سياهه خودشكوفايي اهواز بود. پس از اجراي پيش آزمون، گروه هاي آزمايشي به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش مبتني بر مدل پرما و يا توانمندسازي روانشناختي قرار گرفتند و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. پس از آن در هر سه گروه پس آزمون و بعد از دو ماه پيگيري به عمل آمد. نتايج تحليل كواريانس حاكي از افزايش معني دار ميانگين نمرات پسآزمون جهت گيري آينده در هر دو گروه مداخله پرما و توانمندسازي روان شناختي در مقايسه با گروه كنترل بود. همين يافته در مورد خودشكوفايي نيز مشاهد شد. اگرچه در نمرات پيگيري خودشكوفايي بين گروه توانمندسازي روانشناختي و گروه كنترل تفاوت معني داري مشاهده نشد و تنها در گروه پرما تاثير بسته آموزشي بر خودشكوفايي ماندگار بود. بر اساس اين يافته ها ميتوان نتيجه گيري كرد كه به عنوان راهكارهايي براي عبور از بحران نوجواني و افزايش توانمندي و خودشكوفايي دانشآموزان ميتوان از اين دو مداخله استفاده كرد.
چكيده لاتين :
This study was conducted to compare the effect of education programs based on PERMA model and psychological empowerment training on the future orientation and self-actualization of junior high school students. This study used a quasi-experimental pretest-posttest control group design. The statistical population of the study consisted of all ninth grade students in Shiraz, Iran, in the
2019-2020 academic year. Purposive sampling was used to select 175 students. The sample consisted of three intact classes with 87 girls and three other intact classes with 88 boys. The six classes were randomly assigned, based on the type of instruction offered to them, to three groups, namely PERMA =55, psychological empowerment= 47, and control =73. Considering data collection,
the Future Orientation Questionnaire (Di Maggio et al., 2016), and Ahvaz Self- Actualization Inventory (Ismaeelkhani et al., 2001) were distributed among participants at pre, post, and follow up phases. The experimental groups were
taught based on either PERMA or psychological empowerment packages for eight 90-minute sessions. The control group, however, received no intervention. ANCOVA results showed a significant increase in post-test mean scores concerning participants' future orientation in both PERMA and Empowering groups (P=0.01). Similar finding was concerned in relation to participants' selfactualization. However, only the effect of PERMA intervention on selfactualization was significant in the follow-up phase. Based on the overall
findings, it can be concluded that the two types of intervention can be helpful in overcoming the adolescent crises and in increasing students' empowerment and self-actualization.
