بررسي چهار الگوي روش شناختي در علوم انساني ميان فرهنگي با تأكيد بر آراي ويمر، كيمرله، مال و ولش

Investigating four methodological models in intercultural humanities: with emphasis on the views of Wimmer, Kimmerle, Mall and Welsch

دغدغه اصلي فلسفه ميانفرهنگي مفاهمه يا تحقق فهم مشترك ميان انسانهاست. در ادامه اين سؤال مطرح ميشود كه اين مفاهمه بايد با چه روش و اسلوبي تحقق يابد. تكنولوژي ارتباطات جمعي، مهاجرت و وابستگيهاي اجتماعي و اقتصادي و ارتباطات گسترده علمي موجب شده است كه انسان امروز به جاي برخورداري از هويت واحد و يكپارچه، ماهيت چهلتكه و متكثر داشته باشد. بنابراين انتظار ميرود كه رشتههاي علوم انساني خود را با تعاريف ميانفرهنگي از هويت انساني و ارتباطات بشري سازگار كنند. در اين راستا سه الگوي روششناختيِ پولي لوگ، ديالوگ و هرمنوتيك آنالوژيك به ترتيب با رجوع به آثار دست اول ويمر، كيمرله و ادهر مال −كه براي تحقق علوم انساني ميانفرهنگي ارائه شده است− تبيين ميشود. هر سه الگو شرط تحقق مفاهمه تمامعيار را گفتگو ميدانند. در ادامه با بيان ايده فرافرهنگي از ولفگانگ ولش به موانع موجود در رويكرد ميانفرهنگي براي رسيدن به مفاهمه كامل پرداخته مي‌شود. به نظر ميرسد كه اين الگوها به نوعي مكمل يكديگر هستند و با اينكه در نفي مطلقانگاري[1] و انحصارگرايي فرهنگي و لوازم آن اتفاق نظر دارند، ولي هركدام از زاويهاي خاص به موضوع مينگرند.

The main concern of intercultural philosophy is communication or the realization of a common understanding between human beings. Then this question arises that by what way this communication should be realized. The technology of mass communication, migration and social and economic affiliations and extensive scientific communication have caused human beings today to have multiple nature instead of having a single and integrated identity. Humanities disciplines are therefore expected to adapt to intercultural definitions of human identity and human communication. In this regard, we explain the three methodological models of polylog, dialogue and analogous hermeneutics by referring to the first-hand works of Wimmer, Kimmerle and Adher Mall, respectively, which have been presented for the realization of intercultural humanities. All three models consider dialogue as a condition for full-fledged communication. Continuing with Wolfgang Welsch's transcultural idea, we address the barriers to an intercultural approach to full understanding. These patterns seem to complement each other in some way, and although they agree on the negation of cultural absolutism and exclusivism and its implications, they each look at the issue from a particular orientation.