بررسي رمان جاي خالي سلوچ بر اساس نظريه داغ ننگ اروينگ گافمن

تحقيق حاضر رمان جاي خالي سلوچ (1358) از دولت آبادي(1319) را در چارچوب نظريۀ داغ ننگ گافمن(1963( بررسي مي كند. نظريۀ گافمن، روابط ميان افراد در زندگي روزانه را تحليل مي كند. رمان خالي خالي سلوچ، روايت زندگي زن روستايي به نام «مِرگان» در روستاي دور افتاده‌ «زمينج» است كه مي‌كوشد پس از ناپديد شدن ناگهاني شوهرش، خانواده را حفظ كند، در اين راستا خود و فرزندانش متحمل انواع آزار جسمي، جنسي، سرخوردگي روحي و عاطفي، تحقير، خيانت و بي‌وفايي مي‌شوند. مقاله سعي دارد تا با روش توصيفي‌تحليلي به اين پرسش بنيادين پاسخ دهد كه كدام مضمون و درونمايۀ نظريۀ داغ ننگ گافمن در رمان جاي خالي سلوچ نمود بيشتري دارد؟ براساس نتايج تحقيق، مهم‌ترين داغ ننگ و برچسب زني‌ها در رمان جالي خالي سلوچ، بي‌‌هويتي، ناامني و انزجار است. داغ بي‌اعتباري،‌ احساس شومي سرنوشت، ناامني وعقده حقارت و به تبع آن بر‌انگيختگي حس كين‌توزي و انتقام است كه بيش از هر چيز ديگر مرگان را در بر‌مي‌گيرد. مرگان و ديگر زنان داستان، اشخاصي رنجور، پريشان و سرگشته، نااميد، مضطرب و افسرده هستند كه گرفتار چنبره سرنوشت‌اند. دولت آبادي به روايت زندگي اين افراد مي‌پردازد كه احساس بي‌هويتي و سرگشتگي مي‌كنند.