كاوشي زمينه‌مند در باب چگونگي واسازي خود در شبكۀ روابط درون/ ميان فردي در افراد داغديده در مواجهه با مرگ‌هاي غيرمنتظره

مرگ پديده‌اي اجتماعي است كه دانشمندان علوم اجتماعي ابعاد متفاوتي از آن را مطالعه و بررسي كرده‌اند. در اين‌ ميان، مرگ‌هاي غيرمنتظره كه به‌واسطۀ تصادف، غرق‌شدگي، آتش‌سوزي و... رخ مي‌دهند، علاوه‌ بر پيامدهاي جمعيتي، پيامدهاي اجتماعي و فرهنگي نيز دارند كه كمتر بررسي شده‌اند. هرروزه تعداد زيادي از شهروندان با مرگ‌هاي ناگهاني مواجه مي‌شوند كه اثرهاي رواني اجتماعي خاصي را براي داغديدگان در پي دارد. هدف پژوهش پيش رو كشف فرايند چگونگي واسازي داغديدگان بعد از مرگ عزيزان بود. براي فهم اين فرايند، با استفاده از رويكرد كيفي و روش گراندد تئوري، سعي شد چگونگي واسازي افراد داغديده كشف و برساخت شود. داده‌هاي موردنياز با استفاده از نمونه‌گيري نظري و مصاحبه‌هاي عميق جمع‌آوري شد. نمونه‌هاي پژوهش نيز شامل داغديدگاني مي‌شدند كه تجربۀ مرگ‌هاي ناگهاني عزيزان خود را در بستر سنتي‌ـ‌مذهبي شهر يزد داشتند. داده‌ها با استفاده از فرايند كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري گزينشي به‌دقت تحليل شد. سپس جدول مفاهيم و مدل پارادايمي ارائه شد. نتايج نشان‌دهندۀ اين واقعيت است كه افراد در مواجهه با فقدان به لحاظ رواني و اجتماعي آن را برساخت مي‌كنند؛ اما در گذر زمان، با مداخلۀ برخي شرايط حاكم بر پژوهش، به‌ويژه همدردي و حمايت‌هاي دريافتي يا محروميت از آن در فضاي روابط درون‌فردي و ميان‌فردي مستقر در آن، با راهبرد‌هاي متفاوتي همانند تنظيم عواطف، سرزنش متقابل و انتظارات حمايتي سعي مي‌كنند در ماتم‌نشاني خود بازانديشي كنند و به‌آهستگي فرايند واسازي خود را تكميل كنند.